เช้าวันถัดมา
“พี่ค้าบ…”
“ไม่ต้องมาอ้อนเลย เรื่องเมื่อคืนฉันไม่ได้ลืมง่ายๆ หรอกนะ” เธอหันไปตอบ ขณะที่กำลังยืนทำอาหารเช้าให้กับออสตินอยู่ เพราะเมื่อคืนทำเรื่องอย่างว่ากันไปหลายรอบและกว่าจะได้นอนก็เลยทำให้น้ำผึ้งเกือบจะตื่นสาย
“อย่าโกรธกันเลยนะครับ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว ผมจะเชื่อฟังพี่นะครับพี่น้ำผึ้ง น้าๆ”
“พอเลยไม่ต้องมาอ้อนเลยนะออสติน นายน่ะมันดื้อ ต้องโดนดีๆ ซะบ้าง”
“พี่ไม่สงสารผมเหรอครับ” เขาทำหน้าออดอ้อนใส่เธอ ท่าทางที่กำลังงอแงเหมือนกับเด็กทำให้น้ำผึ้งแทบใจอ่อนเพราะแพ้ทางลูกอ้อนของเด็กอย่างออสติน
“สายแล้วนะออสติน เดี๋ยวก็ไปทำงานสายหรอก”
“วันนี้ผมเข้าบ่ายครับ”
“ทำไมล่ะ?”
“เมื่อวานเพิ่งเคลียร์งานเสร็จไปครับ วันนี้มีแค่ไปเตรียมเอกสารเพื่อไปพบนักธุรกิจที่จะมาร่วมลงทุนด้วยก็เท่านั้นครับ”
“นายไม่มีเลขาเหรอ? ทำไมดูทำอะไรเองหมดเลย”
“มีครับ แต่เลขาก็งานเยอะแล้วน่ะครับ บ
