หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
“อื้อ อย่าสิออสติน ฉันกำลังใส่เสื้อผ้าอยู่นะ” เธอหันไปพูดเพราะถูกออสตินเข้ามารบกวนขณะที่กำลังใส่เสื้อผ้าอยู่ และก็กำลังจะไปหาแม่ของออสตินเธอจึงต้องเลือกชุดที่เรียบร้อยหน่อย ถึงชุดที่มีอยู่มันจะเรียบร้อยแล้วแต่มันก็ไม่เหมาะสมเท่าไหร่
“พี่เลือกชุดนานจังครับ”
“ฉันกลัวว่าเสื้อผ้าที่จะใส่ไปมันจะไม่เหมาะสมน่ะ นายว่าแบบนี้มันจะดีไหม”
“ผมว่ามันก็เรียบร้อยแล้วนะครับ”
“ฉันไม่รู้จะใส่ตัวไหนไปด้วย ไม่คิดว่าแม่ของนายจะอยากเจอเราสองคนเร็วขนาดนี้”
“ผมให้บัตรพี่ไว้ใช้แล้วนะครับ ทำไมพี่ไม่ไปซื้อเสื้อผ้าสวยๆ ล่ะครับ รองเท้า กระเป๋า หรือของสวยๆ งามๆ ที่ผู้หญิงชอบกัน”
“มันสิ้นเปลืองโดยเปล่าประโยชน์นะออสติน ของบางอย่างมันไม่ได้จำเป็นต้องซื้อ สู้เอาเงินไว้ใช้ตอนที่จำเป็นจะดีกว่านะ” เพราะเธอเคยลำบากมาก่อนจึงรู้คุณค่าของเงิน ถึงแม้จะไม่ใช่เงินของตัวเอง ถึงจะรู้ว่าออสตินรวยระดับไหนแต่มันก็
