ตอนเย็น
ฉันเข้ามาอยู่ในครัวกับแม่บ้านแล้วก็แม่ของออสติน ส่วนรายนั้นถูกกันออกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่ยอมให้เข้ามายุ่งเลย ฉันรู้แหละว่าออสตินเป็นห่วงฉันแต่ก็ตัวติดกับฉันเกินไป พอโดนสั่งห้ามไม่ให้เข้ามายุ่งก็หน้าบึ้งตึงขึ้นมาเลยเชียว
“เธอทำอะไรเป็นบ้าง?”
“คะ? เอ่อก็ทำได้หลายอย่างอยู่ค่ะ แต่อาหารชาวเมืองทำไม่ค่อยเป็นค่ะ ปกติทำเป็นแต่อาหารบ้านๆ” ฉันพอจะทำได้แหละแต่ก็ต้องเปิดคลิปการทำไปด้วย เพราะฉันทำไม่คล่อง และกลัวรสชาติมันจะออกมาไม่ดีเท่าไหร่ แต่ก่อนอยู่กับพ่อแม่ก็กินแต่ของบ้านๆ พอได้อยู่คนเดียวฉันก็ยิ่งกินง่ายเข้าไปใหญ่ เพราะไม่ใช่คนเรื่องมากกับการกินเท่าไหร่ด้วย
“งั้นเหรอ เดี๋ยวให้แม่บ้านสอนทำก้แล้วกัน จะได้ทำเป็น”
“ค่ะ” ฉันเดินเข้าไปจากนั้นก็ค่อยๆ ทำไปโดยที่มีแม่บ้านเป็นคนบอกว่าต้องทำยังไงบ้าง ส่วนแม่ของออสตินเองก็ทำด้วยเช่นกันแต่เราแยกกันทำ
แต่ฉันก็ยังรู้สึกได้ว่าแม่ของออสตินจะคอย
