ติ๊ด~ ติ๊ด~ ติ๊ด~
เปลือกตาที่หนักอึ้งค่อยๆ เปิดขึ้นพร้อมกับเสียงติ๊ดๆ ที่ดังอยู่ข้างหู ในระยะสายตาของฉันมันขาวโพลนไปหมดไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน กลิ่นยาคละคลุ้ง บรรยากาศเย็นเฉียบราวกับว่าอยู่ในตู้เย็น
นี่ฉันตายไปแล้วเหรอเนี่ย ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนกันล่ะบนสวรรค์หรือว่าอยู่ในนรก ภาพสุดท้ายก่อนที่ฉันจะไม่รับรู้เรื่องราวอะไรอีกเลยคือตอนที่ชาญชัยเขาเอายาให้ฉันกินและพยายามเช็ดตัวให้ฉันเพื่อให้ความร้อนในร่างกายมันเบาลง
"พี่...พี่น้ำผึ้ง..."
"....." ฉันมองไปที่ข้างๆ ตามเสียงเรียกที่มันดังมา มันก้องเหมือนเสียงมันอยู่ในหู นี่มันเป็นความฝันของฉันงั้นเหรอ ถ้ามันเป็นแบบนั้นก็ถือว่าเป็นความฝันที่ดีเลย ก่อนหน้านั้นฉันคิดเอาไว้ว่าถ้าฉันต้องตายจริงๆ ฉันก็ขอให้ได้เห็นหน้าออสตินก่อน อย่างน้อยฉันก็อยากบอกลาเขาเป็นครั้งสุดท้าย และอยากให้เขาได้ไปเริ่มต้นใหม่ไม่อยากให้เขาต้องมาจมทุกข์อยู่กับฉัน
ฉันอยากจ
