วันถัดไป
"พี่.." เธอเรียกเขาพลางใช้ปลายนิ้วสะกิดแขนเสื้อของเขา พี่พายุเหลือบตามองเธอเล็กน้อยก่อนจะกลับไปสนใจการพิมพ์งานของเขาในโน๊ตบุ๊คอีกครั้ง "พี่พายุขา~ โกรธครีมเหรอ"
เธอให้น้ำเสียงออดอ้อนเขาพลางกอดรัดแขนของเขา ก่อนจะแนบใบหน้าลงไปแล้วถูไถเบาๆ
"เปล่าพี่ปกติ" เสียงถอนหายใจอย่างผะแผ่วดังขึ้นหนึ่งครั้ง
"ไม่จริงอ่า เมื่อวานพี่พูดกับครีมแบบนับคำได้เลย"
เมื่อวานเขาพูดกับเธอน้อยมาก พูดแบบถามคำตอบคำด้วย เธอถามว่าโกรธหรือเปล่าเขากลับบอกว่าไม่จนเช้านี้ยังคุยกับเธอแบบนับคำได้อีก
เขางอนเธอชัดๆ แต่ไม่ยอมรับ มันปากแข็งจริงๆ แบบนี้ต้องจูบสั่งสอนดีหรือเปล่า
ร่างแกร่งเหลือบสายตามองคนตัวเล็กที่กอดแขนเขาไม่ยอมปล่อย ก่อนจะเลิกคิ้วถามเสียงแผ่ว
"แล้วเราไปทำอะไรล่ะ ถึงคิดว่าพี่โกรธหืม?"
ครีมส่งยิ้มยั่วให้เขา ร่างบางผละออกจากแขนของเขา แต่กลับขึ้นมานั่งคร่อมหน้าตักของเขาในเวลาเสียอย่างนั้น แขนเรียวเล
