"ดีขึ้นไหมคะ เครียดอยู่อีกหรือเปล่า" คนตัวเล็กยกฝ่ามือขึ้นลูบใบหน้าหล่อของเขา ริมฝีปากกดจูบไปตามผิวแก้มแดงระรื่นของเขาอย่างออดอ้อน ยิ่งเธอสัมผัสอารมณ์เขายิ่งร้อนเป็นไฟในตอนนี้
เมื่อวานเธอทิ้งให้เขาค้างคาจนต้องสูบบุหรี่เพื่อสงบมันอีก
"เหมือนจะหนักกว่าเดิม.. เราทำพี่เครียดลงไปถึงข้างล่างแล้วครับ" ดวงตาเขาหยาดเยิ้มไปหมด และเธอคงรู้ว่าตอนนี้เขาต้องการอะไรถึงได้เอ่ยถามในประโยคถัดมา
"งั้นกลับห้องกันไหม เดี๋ยวครีมช่วยพี่คลายเครียดดีไหมคะ"
"อืม" แล้วเขาจะปฏิเสธเธอไปทำไมในเมื่อหัวใจมันเรียกร้องเธอเสียขนาดนี้
พายุจับมือคนตัวเล็กเดินกลับไปยังโต๊ะเพื่อเก็บของส่วนตัวของเขาแต่ไม่วายพวกขี้เสือกอย่างพวกมันก็เอ่ยแซวเขากับเธอจนได้
"ไปห้องน้ำแป๊บเดียว ปากมึงฉ่ำวาวจังเลยนะ" ไอ้ลูซทำสีหน้าล้อเลียนเขา
"นั่นดิ ไปดูดบุหรี่หรือดูดอย่างอื่นก็ไม่รู้ น้องครีมปากเลอะลิปด้วยรู้เปล่า เบิร์นปากกันมาเหรอ" นิคเอ่
