Hot Storm พายุรักนายวิศวะ

บทที่ 8 บดเคล้า 1

'ครีมขอค้างห้องพี่ได้ไหม'

นั่นคือคำพูดของคนตัวเล็กที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงของเขา ร่างแบบบางในชุดสายเดี่ยวตัวบางกับกางเกงขาสั้นตัวโปรด เรียวขาขาวๆ ของเธอพาดไปกับหมอนข้างของเขาชวนให้ใจกระตุกเล่น

ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่เข้าห้องเขาแล้วได้นอนเฉยๆ แบบนี้สักคน ยิ่งอยู่ในอารมณ์เมาแบบนี้มันก็ยิ่งชักชวนให้ทำเรื่องอย่างว่าได้อย่างง่ายดาย

แต่กับเธอนั้น.. เขาอยากให้เธอเต็มใจกับเขาเสียอย่างนั้น ไม่อยากให้เธออยู่ในอารมณ์เมามายในตอนที่มีเซ็กซ์ด้วยกัน อยากรู้ว่าเธอจะทำสีหน้าแบบไหน เสียว? หรือรู้สึกดีจนไม่อยากให้มันจบลง?

พายุถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง สายตาทอดมองนาฬิกาที่อยู่บนผนังก็พบว่ามันเพิ่งจะสามทุ่มเศษ ครีมน่ะน็อกกับวอดก้าเพียวๆ ที่ดื่มเข้าไปเรียบร้อยแล้ว

ร่างสูงตัดสินใจละสายตาออกจากร่างนุ่มนิ่มก่อนจะออกมาสูบบุหรี่ตรงระเบียงอีกครั้ง เขาสูบไม่จัดแต่เวลานี้กำลังต้องการระงับอารมณ์ร้อนรุ่มที่สุมอยู่ในร่างกาย มันโดนปลุกจากคนตัวเล็กที่หลับไปอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับใคร

'เดี๋ยวรอให้หายเมา แล้วคิดบัญชีทีหลังก็ยังไม่สาย'

ติ๊ง!

เสียงข้อความจากแอปพลิเคชันเมสเซนเจอร์ดังขึ้น สายตาชำเลืองมองผ่านๆ บนหน้าจอก็พบว่าเป็นน้องสาวตัวดีที่ทักเขามา

NiiDa : 'พี่! ย้ายหอใหม่เจออะไรเด็ดๆ ยัง' เขาหัวเราะในลำคอกับข้อความที่นิดา น้องสาวคนกลางของเขาพิมพ์เข้ามา

STORM : 'อะไร' เขารู้ว่าน้องหมายถึงอะไรแต่ก็ทำเฉไฉด้วยคำถามเสียอย่างนั้น

ติ๊ง!

NiiDa : 'เจอสาวสวยบ้างไหมคะ?'

หอที่เขาเพิ่งย้ายมาอยู่ก็ได้น้องสาวเขาคนนี้ที่ช่วยแนะนำ อีกทั้งยังเป็นคนจองห้องให้เขาเสร็จสรรพ เขาเองก็แทบจะไม่ต้องทำอะไร ทำเพียงแค่ย้ายตัวเองเข้ามาแค่นั้น ส่วนพวกข้าวของก็จ้างบริษัทขนย้ายให้มาจัดการต่อ

STORM : 'ไม่เจอใครที่สวยเลย' เขาพิมพ์ตอบกลับน้องสาวออกไปด้วยอารมณ์ขำขัน

จากนิสัยของน้องสาวเขารู้ดีว่าน้องกำลังจะจับคู่เขาให้กับใคร เพราะยัยน้องตัวดีชอบส่งรูป 'เธอ' มาให้เขาดูบ่อยๆ แต่ใครมันจะไปบอกว่าเขาสนใจกันล่ะ เดี๋ยวก็ได้โดนแซวยับกันพอดี

NiiDa : 'ขี้โม้! พี่ต้องเจอสาวสวยบ้างดิ! นี่พี่จะหมกตัวอยู่แต่ในห้องหรือไง!'

ต่อให้นิดาพิมพ์เป็นตัวอักษร แต่แปลกที่เขากลับได้ยินเสียงคำพูดพวกนั้นผ่านตัวอักษร

STORM : 'พี่ชอบอยู่คนเดียว ยังไม่อยากมีใคร..' หรืออยากมีดีนะ?

ชีวิตของเขาในแต่ละวันก็อยู่แต่ในห้อง ไปเที่ยวบ้างทุกวันศุกร์ นัดสาวตามแอปพลิเคชันมาคลายเหงาให้บางครั้ง แต่ก็ไม่เคยมีใครที่ทำให้เขาสามารถหยุดยั้งความเหงานี้ได้เลย

แต่เหมือนจะมีเร็วๆ นี้นี่แหละ..

NiiDa : 'จ้าาาา พ่อคนหล่อเลือกได้ เล็งๆ ไว้ก็ไม่ผิดน้าาาาา นิอยากให้พี่มองสาวๆ คนอื่นไว้บ้าง พี่พลอยเค้าคงไม่กลับมาแล้ว พี่มองหาคนอื่นเหอะ'

'พลอย' ที่นิดาพูดถึงคือเพื่อนสมัยเด็กที่เคยแอบชอบเขามาก่อน เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้เขาไม่รู้สึกรำคาญเวลาอยู่ใกล้ แต่ตอนนี้เหมือนจะมีใครอีกคนที่เขาแทบไม่รำคาญเมื่อเธออยู่ใกล้เช่นเดียวกัน

STORM : 'พี่ก็ไม่ได้รอ..' เขาพิมพ์ตอบกลับไปตามที่คิด พลอยกับเขาคงเป็นได้แค่เพื่อนกัน เป็นเพียงเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกับเขามากที่สุด

ถึงแม้อีกฝ่ายจะสารภาพรักกับเขาก่อนไปเรียนต่างประเทศ แต่เขากับเธอก็ยังคงสถานะเพื่อนที่ดีต่อกันไว้ และเขาก็ไม่เคยติดต่อหาอีกฝ่ายแม้แต่ครั้งเดียว

NiiDa : 'ไม่ได้รอ แต่ไม่มีใครนี่เหรอ?'

เขาทอดมองข้อความของน้องสาวแล้วถึงกับเบ้หน้า

STORM : 'เราพูดมาก พี่จะไปนอนแล้ว' เขาไม่อยากพูดถึงมันอีกจึงตัดบทสนทนากับน้องสาวตัวดีไปซะ

NiiDa : 'สามทุ่มเนี่ยนะ ขี้โม้จริง นิได้ข่าวว่าพี่พลอยจะกลับมาเดือนหน้าแล้ว พี่รู้ยัง แต่ได้ข่าวมาเหมือนกันว่าพี่พลอยเลิกกับแฟนคนเก่าแล้ว เค้าไม่เคยรอพี่อย่างที่พูดเลย'

เขากดปิดหน้าจอโทรศัพท์เมื่อกวาดตามองข้อความสุดท้ายของน้องสาว รีบดูดบุหรี่ที่ยังคงคาไว้บนริมฝีปาก ดวงตาคู่คมทอดมองขึ้นไปบนฟ้าที่มืดมิด สีของมันดำดิ่งคล้ายกับสีดวงตาเขา

ความสัมพันธ์ของเขากับพลอยเหมือนโลกคู่ขนานที่ไม่มีวันบรรจบเป็นเส้นทางเดียวกัน อีกอย่างเขาไม่ได้รอเธออย่างที่ใครเข้าใจสักหน่อย

เขามีความสัมพันธ์ที่ดี และบริสุทธิ์ใจกับอีกคน เป็นเพื่อนช่วยคลายเหงาที่ไม่ใช่เรื่องบนเตียง เขาแค่รู้สึกสบายใจเวลาอยู่ใกล้พลอย แต่ไม่ถึงขั้นหลงรักเป็นเพียงความรู้สึกที่ห่วงใยเพื่อนแค่นั้น

คนอื่นอาจมองว่าเขามีใจ แต่ใครเล่าจะรู้ใจเท่าตัวเขาเอง และตอนนี้คนที่เขาสนใจมากกว่าผู้หญิงทั้งหมด คือสาวสวยข้างห้องที่นอนหลับอยู่บนเตียงเขามากกว่า

เขาไม่เคยรู้สึกกับใครเท่ากับรู้สึกกับเธอ อาจเป็นความหลงใหลในร่างกายหรืออย่างอื่นก็ไม่อาจรู้ เขาคงต้องพิสูจน์แล้วแหละว่าสนใจเธอแบบไหน ระหว่างสนใจในความสวยหรือความ 'เด็ด' ของเธอ

"อื้อ~ ร้อนจัง.." เสียงครางพึมพำดังมาจากภายในห้อง พายุรีบขยี้ก้นบุหรี่ที่สูบยังไม่หมดมวนลงกระถางต้นไม้ แล้วรีบกลับเข้าห้องอีกครั้ง