แต่พอไม่ได้เจอเขาหลายวันเข้ามันก็ให้ความรู้สึกคันยุบยิบในใจไม่น้อย เหมือนมันกำลังเรียกร้องเขายังไงก็ไม่รู้ ความรู้สึกที่เป็นอยู่มันคือ.. ความคิดถึงหรือเปล่าก็ไม่อาจรู้ได้
"เป็นบ้าเหรอครีม ฉันเห็นแกเอาแต่ทึ้งหัวตัวเองไม่เลิกเลย" ยัยนิดาที่นั่งอยู่ใกล้กันเอ่ยถาม ในตอนนี้เธอกับนิดากำลังนั่งอยู่ใต้ตึก นิดามีเรียนต่อในช่วงบ่ายโมง ส่วนเธอไม่มีเรียนต่อแต่ก็ไม่อยากกลับหอในตอนนี้
เธอว้าวุ่นใจอยากเจอเขา แต่อีกใจก็ยังไม่อยากเจอ มันเป็นความรู้สึกทั้งคิดถึงและประหม่า เธอทำตัวไม่ถูกเวลาเขาทำตัวน่ารัก ออดอ้อน หรือพูดจาเพราะๆ กับเธอ แต่อีกฝ่ายคิดกับเธอเพียงแค่.. คู่นอนที่อยากเอาใจเป็นพิเศษ
"ยัยนิ คืนนี้ฉันไปค้างห้องแกอีกคืนได้ปะ" ครีมเอ่ยถามเพื่อนสาวออกไป ไม่กล้าบอกเพื่อนว่าที่ไม่อยากกลับหอเพราะหลบหน้าพี่ชายสุดหล่อของยัยนี่
"คืนนี้แฟนฉันกลับมาแล้ว ทำไมแกไม่นอนห้องตัวเอง หรือหอแกมีผี?"
"มีผีก็บ้าแล้ว"
