ณ จวนอุปราช
หลุนเหอจิ้งตาบวมควบม้าเข้ามาในจวน บิดามารดา ท่านตา ท่านยายกำลังรับของว่างจิบน้ำชาอยู่อย่างสบายอารมณ์ ณ เรือนเก๋งกลางน้ำ
สาวน้อยตาบวมราวกับนกกระปูด กระโดดลงจากหลังม้า ตรงเข้าไปในเรือนกลางน้ำทันที
นางนั่งหน้ามุ่ย นั่งลงข้างกับบิดาของนาง
“เป็นอันใด หน้าจึงบอกบุญไม่รับเช่นนั้น” ท่านแม่เอ่ยถาม
“แม่ทัพเหยียนจื่อหยาเอายันต์ปราบปีศาจมาแปะหัวข้า หาว่าข้าเป็นปีศาจร้าย” นางรีบฟ้องท่านแม่
“เหตุเพราะเจ้าเปลี่ยนไปใช่หรือไม่ นิสัยใจคอ ความชอบ กิริยาท่าทาง อีกทั้งยังสติปัญญา” ท่านพ่อเอ่ยขึ้น
“ถูกแล้วเจ้าค่ะ” นางหยิบขนมขึ้นมาเคี้ยวตุ้ยๆ ด้วยความหิว ซดน้ำชาดังโฮก
“ก็ไม่แปลกอันใดที่จวิ้นอ๋องจะสงสัยเจ้า ..แล้วอย่างไร ไหนยันต์ปราบปีศาจขอพ่อดูบ้าง” ท่านอุปราชเอ่ยยิ้มๆ ราวกับนี่ไม่ใช่เรื่อง serious
นางควักยันต์ปราบปีศาจออกมาจากอกเสื้อ ยื่นใส่มือท่านพ่อ
“นี่แน่ะ เจ้าปีศาจร้าย จงตายเสียเดี๋ย
