เวลาผ่านไป
มิรานั่งจ้องหน้าจอโทรศัพท์มือถือของตัวเอง รอว่าเมื่อไหร่คชาจะโทรมาหาเธอเหมือนอย่างที่เขาเคยโทรมา เพราะทุกครั้งที่งอนหรือทะเลาะกันเขาก็จะโทรมาหาเธอหรือไม่ก็จะส่งข้อความมาหาตลอด แต่ครั้งนี้กลับไม่มีเลย
"เป็นอะไร ฉันเห็นเธอนั่งจ้องโทรศัพท์อยู่ตั้งนานแล้ว" ขนมถามขึ้น ขณะที่กำลังนั่งรอพะพิมกับริตาออกไปซื้อของกินอยู่
"ไม่รู้สิ รู้สึกเหมือนมันขาดอะไรไป"
"ตกลงแกตัดใจจากเขาไม่ได้จริงๆ หรอ?"
"ฉันอยากให้มันชัดเจนมากกว่านี้ แบบนี้มันคลุมเครือมากเกินไป เธอก็รู้ว่าฉันเป็นพวกที่ไม่เข้าใจอะไรง่ายๆ อยู่แล้ว"
"กำลังรอเขาโทรมาอยู่หรอ?"
"อืม"
"ฉันก็ไม่ได้อยากจะซ้ำเติมแกหรอกนะ แต่เอาเป็นว่าตอนนี้แกอย่าเพิ่งสนใจจะดีกว่าเขาอาจจะกำลังยุ่งเรื่องงานจนไม่มีเวลาโทรหาแกก็ได้ คราวนั้นแกเป็นคนบอกฉันเองนี่ว่าเขาดูหน้าเหมือนมีปัญหากับงาน"
"ก็ใช่นะ..."
"เอาล่ะๆ เดี๋ยววันนี้ไปหาซื้ออะไรแก้เครียดกัน ฉันว
