เช้าวันต่อมา
มิราไปเรียนตามเวลาปกติของเธอเหมือนอย่างเคย วันนี้เธอเตรียมตัวเตรียมใจที่จะไปคุยเรื่องที่ค้างคาใจอยู่กับขนมให้รู้เรื่อง ถึงแม้มันจะทำให้ความสัมพันธ์ของคำว่าเพื่อนต้องตัดขาดก็ตาม
เพราะเธอไม่สนิทใจที่จะต้องอยู่แบบนี้ เธอทนมองเห็นหน้าเพื่อนที่หักหลังเธอไม่ได้ และถ้าจะให้ทำเป็นเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยเธอเองก็ทำไม่ได้เช่นกัน เพราะสภาพจิตใจเธอไม่ได้เข้มแข็งมากขนาดนั้น ยิ่งเธอเจอเรื่องที่น่าเสียใจมา แล้วคนที่ปลอบใจเธอกลายเป็นคนที่เอามีดเสียบกลางข้างหลังเธอเองแบบนี้อีก
"มิรา..." ริตาที่ได้เห็นเพื่อนกำลังเดินมาก็รีบเดินไปหาทันที
"มีอะไร?"
"เธอ..." ริตาอยากรู้ว่ามิราจะเคลียร์กับขนมเลยหรือเปล่าแต่ก็ไม่กล้าจะถามออกไป และตอนนี้ขนมก็มาถึงที่มหาลัยเรียบร้อยแล้วด้วย
"เธอมาถึงนานแล้วหรอ?"
"ก็สักพักแล้วล่ะ"
"...." มิราไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอรีบเดินไปที่โต๊ะนั่งที่ประจำ
