สนามบิน...
มิราสะพายกระเป๋าคู่ใจเดินลงมาจากเครื่องบิน เพราะเธอแอบกลับมาโดยที่ไม่ได้บอกใครก่อน ทันทีที่มหาวิทยาลัยปิดเธอก็รีบเดินทางมาทันที ในใจลึกๆ ก็อยากจะมาพักผ่อนหย่อนใจหาที่เที่ยวให้สบายใจบ้าง อยู่ที่นั่นก็เจอแต่อะไรก็ไม่รู้ทำเอาเธอหนักใจไปหมด
"จ๊ะเอ๋! สวัสดีค่ะทุกคน" มิราแอบเดินย่องเข้าไปในบ้าน หลังจากที่นั่งรถแท็กซี่มาถึงแล้ว ตอนนี้รถของพ่อเธอไม่ได้จอดอยู่แสดงว่ายังไม่กลับมา
"คุณหนู!//คุณมิรา!" ทุกคนต่างอุทานออกมาด้วยความตกใจและก็ดีใจ แต่คนที่ดีใจมากที่สุดเลยก็คงจะเป็นนมสร้อย เป็นแม่บ้านและเป็นคนคอยเลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็กๆ เธอรักและเคารพเหมือนกับแม่อีกคนนึง
"สวัสดีค่ะทุกคน คิดถึงจังเลย" เดินเข้าไปสวมก่อนนมสร้อย แล้วหันไปยิ้มให้กับแม่บ้านคนอื่นๆ เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยมิตรไมตรี ทุกคนที่นี่ต่างรักเธอและเคารพเธอแม้จะอายุน้อยกว่า แต่เพราะเธอเป็นคนอัธยาศัยดีจึงมีแต่คนรัก
"คิดถึงคุณ
