เวลาต่อมา...
"พี่ดิมไปที่รถก่อนเลยนะคะ เดี๋ยวมิราขอไปซื้อของนิดหน่อยแล้วจะรีบตามไป"
"เดี๋ยวพี่ไปช่วยถือก็ได้ครับ"
"ของสำหรับผู้หญิงค่ะ มิราถือเองได้ที่ไปรอที่รถเถอะ"
"ถ้าอย่างนั้นก็ได้ครับ รีบกลับมานะครับ แต่ถ้าจะให้พี่ช่วยยกของก็โทรเรียกได้นะครับ"
"ค่ะ" ฉันพยักหน้าแล้วยิ้มให้กับพี่ดิม จากนั้นก็รีบเดินไปซื้อของที่ตัวเองต้องการจะซื้อ
ก่อนจะรีบเดินออกมา ทว่าฉันเกือบเดินชนกับใครบางคน และเป็นคนที่ทำให้ฉันต้องขมวดคิ้วเข้าหากันอีกรอบ
"อะไรกัน!?"
"...."
"เจอหน้าก็ดีเหมือนกัน จะได้พูดเรื่องขนมให้รู้เรื่อง ขี้เกียจปล่อยให้มันค้างคา อีกอย่างฉันก็ไม่อยากให้เด็กคนนึงที่กำลังจะเกิดมาต้องกำพร้าพ่อด้วย"
"พูดอะไรของเธอ?"
"ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เลย ทำอะไรไว้อยู่ก็น่าจะรู้ดีแก่ใจ ถึงฉันกับขนมจะตัดเพื่อนกันไปแล้ว แต่ฉันก็ไม่ได้อยากให้เรื่องที่มันผิดพลาดไปต้องเลวร้ายมากกว่าเดิม คุณควรจะรับผิดช
