“มิรา” ขณะที่ฉันกำลังยืนอึ้งกับพี่คชาที่มีสองคน เสียงเรียกก็ดังขึ้นทำให้ฉันและพี่คชาทั้งสองหันมองพร้อมๆ กัน
“พี่ดิม” ฉันพูดขึ้นเบาๆ ขณะที่เจ้าตัวกำลังเดินเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ
“พี่ขอโทษที่มารับช้านะครับ ไปกันเถอะ”
“ค ค่ะๆ”
แล้วฉันเดินออกไปพร้อมกับพี่ดิม แต่ก็อยากรู้เอามากๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมีพี่คชาสองคน แล้วตกลงพี่คชาคนไหนคือพี่คชาจริงๆ คนที่ทะเลาะกับฉันหรือคนที่ฉันเดินชนก่อนหน้านี้ หน้าตาเหมือนกันจนแยกไม่ออกจริงๆ
“มีอะไรหรือเปล่า ผู้ชายสองคนนั้นเป็นใครหรอ?”
“คนรู้จักค่ะ พี่ดิมขับรถพามิราไปหาเพื่อนหน่อยได้มั้ยคะ”
“ได้สิครับ”
ฉันให้พี่ดิมขับรถไปที่หอพักของขนม แต่ขนมไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วขนมย้ายออกไปแล้ว ฉันเลยให้พี่ดิมขับรถไปที่บ้านของขนม ถามทางคนแถวๆ นั้น เพราะจำได้แค่ทางเข้าด้านนอก จนได้มาเจอบ้านของขนมที่เป็นบ้านหลังไม่ใหญ่มาก
“ขนม ขนม ขนม” ฉันตะโกนเรียกขนมอยู่หน้ารั้วบ้าน เพราะ
