เวลาผ่านไป
มหาวิทยาลัย...
"หลีกไปฉันจะเข้าเรียน!" มิราพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด เพราะคชาเดินเข้ามาขวางทางเธอไม่ยอมให้เธอเข้าไปเรียน
"วันนี้ฉันจะรับเธอกลับเอง"
"ไม่จำเป็นฉันมีคนมารับแล้ว" เธอตอบน้ำเสียงห้วนๆ แต่ก็มีคนมารับเธอแล้วจริงๆ นั่นก็คือดิม พี่ชายที่แสนดีของเธอ
"ไอ้หมอนั่นน่ะหรอ ฉันเห็นมันทำแต่งานไม่เห็นจะสนใจเธอเลย ไม่มีเวลาให้เธอแบบนี้ เธอไม่เบื่อบ้างหรือไง"
"เขาทำงานก็ยังทำตัวมีประโยชน์กว่าใครบางคนที่ทำตัวเร่ร่อนไปมา ไม่มีศาลอยู่หรอ?" มิรายกแขนขึ้นกอดอกจ้องหน้าคชาอย่างไม่เกรงกลัว
"นี่เธอ..." คชาไม่รู้จะตอบโต้กลับไปยังไงดี ได้แต่จ้องหน้ายกมือขึ้นชี้นิ้ว เม้มปากเม้มฟันจนกระทั่งต้องยอมลดมือลงไปเพราะอีกฝ่ายไม่ได้มีท่าทีหวาดกลัวอะไรเลย
"ถ้าไม่มีศาลอยู่มาบอกกันดีๆ ก็ได้ฉันจะให้คนไปสร้างให้"
"ปากเธอนี่มันดีนักนะ สงสัยฉันต้องลงโทษอะไรบางอย่างซะแล้ว"
"เหอะ! บอกแล้วไง
