EP:07 โดนหลอก

1269 คำ
มิรา Talk ฉันกลับมาคิดกับตัวเองที่คอนโด ว่าสิ่งที่ฉันทำมันถูกหรือเปล่า ฉันมีสิทธิ์ที่จะไปแสดงตัวว่าเป็นอะไรกับพี่คชาหรือเปล่า หรือเป็นเพราะว่าฉันคิดมากไปเอง แต่ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะคิดไม่ใช่เหรอ ฉันแค่อยากได้สถานะจากเขา ฉันแค่หวงเขา เวลาที่มีผู้หญิงคนอื่นมาอยู่ใกล้ๆ แล้วทำตัวสนิทสนมกัน ฉันยอมรับว่าฉันน้อยใจที่ถูกเขาตะคอกใส่แบบนั้น ถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะรู้สึกน้อยใจเหมือนกับฉันแหละ โดนคนที่ตัวเองรักตะคอกใส่แบบนั้น ใครบ้างจะรู้สึกดี แค่เห็นเขากระหนุงกระหนิงกับคนอื่นก็น่าน้อยใจแล้ว ตอนนั้นฉันทำตัวไม่ถูกจริงๆ เหมือนมันอื้อไปหมด มืดแปดด้าน ไม่รู้จะปรึกษาใคร ฉันไม่อยากให้พวกเพื่อนๆ ต้องคิดมากด้วย เพราะพวกนั้นก็เตือนฉันแล้ว แต่ฉันเชื่อใจว่าพี่คชาจะต้องไม่มีวันทำแบบนั้นกับฉันอย่างแน่นอน ตอนนี้แค่ต้องให้เวลาเขา เพราะเขาทำธุรกิจก็ไม่แปลกที่จะต้องทำความรู้จักกับนักธุรกิจคนอื่นๆ สนิทสนมกัน แต่ฉันก็ยังหวงอยู่ดี ฉันหวังว่ารักครั้งแรกของฉันจะไม่ทำให้ฉันต้องเจ็บ จะไม่ทำให้ฉันต้องเสียใจ และหวังว่าเขาจะไม่หลอกฉัน เพราะเวลาฉันรักใครฉันรักจากใจจริงและฉันก็จริงใจกับคนที่ตัวเองรักมากๆ ด้วย ครืด ครืด ครืด ฉันไม่ได้สนใจเสียงโทรศัพท์ที่โทรเข้ามา เพราะนั่นก็คงจะเป็นขนมหรือไม่ก็คงจะเป็นเพื่อนคนอื่นที่โทรมาหา ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมจะคุยกับใครสักคนเดียว ครืด ครืด ครืด สายเรียกเข้า >>> พี่คชา ฉันเบิกตาโพลงเมื่อเห็นชื่อของปลายสายที่โทรเข้ามาหาฉัน แต่แล้วก็ต้องชั่งใจคิดอยู่นานว่าจะรับดีไหม สุดท้ายฉันก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้อยู่ดี "ค่ะพี่คชา" ( ทำอะไรอยู่ทำไมเพิ่งรับ? ) "มิราไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ค่ะ พี่มีอะไรหรือเปล่าคะทำไมโทรมาดึกเอาป่านนี้" ( พรุ่งนี้ฉันจะไปรับเธอไปมหาลัยนะ ) "คะ? จะมารับมิรา?" ( ใช่ ฉันจะไปหาเพื่อนน่ะ ก็เลยจะแวะรับเธอไปมหาลัยพร้อมกันเลย มีเรียนตอนเช้าไม่ใช่หรอ ) "ค่ะ" ( เธอยังโกรธฉันอยู่หรอ? ) "เปล่าค่ะมิราไม่ได้โกรธ" ( ปกติเธอพูดมากกว่านี้นะ ) "มิราง่วงแล้วค่ะ ไม่รู้จะพูดอะไรด้วย งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้เช้า" ( อืม ) ฉันกดวางสายจากพี่คชา แบบนี้เขาเรียกว่ากำลังโดนง้อหรือเปล่านะ ใช่เลยแบบนี้พี่คชาต้องกำลังง้อฉันอยู่แน่ๆ เขาจะมารับฉันไปส่งที่มหาลัยด้วย คลิ๊ก~ พี่คชา ( ส่งสติ๊กเกอร์ ) ฉันรีบเปิดอ่านข้อความในไลน์ของตัวเอง เมื่อได้เห็นสติ๊กเกอร์รูปหมาที่พี่คชาส่งเข้ามา มันเป็นสติ๊กเกอร์รูปหมาทำหน้าตาทะเล้นพร้อมกับข้อความที่เขียนว่า ( ดีกันนะ ) มันทำให้ฉันรู้สึกดีจนบอกไม่ถูกเลย พี่คชา ( ส่งสติ๊กเกอร์ ) คราวนี้เป็นสติ๊กเกอร์รูปผู้ชายถือดอกไม้คุกเข่ายื่นให้ คลิ๊ก~ พี่คชา : ฉันขอโทษนะที่พูดไม่ดีใส่เธอ เดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปเลี้ยงขนม มิรา : ต้องง้อกันขนาดนี้เลยหรอคะ // ฉันพิมพ์ถามกลับไป พี่คชา : แล้วฉันต้องทำแบบไหนล่ะเธอถึงจะหายโกรธ ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ มิรา : หายโกรธแล้วค่ะ เจอกันพรุ่งนี้นะคะ ฝันดีค่ะ ฉันมีก็เหมือนคนเป็นไบโพล่าเหมือนกันนะ ตอนแรกฉันยังนั่งเศร้าอยู่เลย พอพี่คชามาง้อได้แป๊บเดียวฉันกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก มันรู้สึกดีจริงๆ นะ รู้สึกว่าอย่างน้อยฉันก็ยังมีความสำคัญกับเขาอยู่ อย่าว่าฉันใจง่ายเลย คนมีความรักอะไรที่ยอมกันได้ฉันก็ยอมได้หมดแหละ _____________________ เช้าวันต่อมา ฉันแต่งตัวมายืนรอพี่คชาที่หน้าคอนโดตามที่นัดกันเอาไว้ ไม่นานพี่คชาก็ขับรถมาจอดตรงหน้าของฉัน "รอนานหรือเปล่า" พี่คชาลดกระจกลงมาคุยกับฉัน "ไม่ค่ะ มิราเพิ่งจะมายืนรอเหมือนกัน" ฉันตอบ "ขึ้นรถสิจะได้ไปกัน" "ค่ะ" ฉันรีบเข้าไปนั่งในรถ จากนั้นพี่คชาก็ขับรถออกไปทันที "ตอนเย็นอยากให้ฉันมารับหรือเปล่า" "ถ้าพี่ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวมิรานั่งแท็กซี่กลับก็ได้" "ฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ยังไงฉันจะโทรมาบอกเธออีกทีก็แล้วกันนะ" "ค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ" "อืม ตั้งใจเรียนล่ะ" "ค่ะ" พอพี่คชาขับรถออกไป ฉันก็เดินเข้าไปในมหาลัย และก็เดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนที่กำลังนั่งจับกลุ่มคุยกันอยู่ "มิรามีรถหรูมาส่งใครมาส่งหรอ?" "พี่คชาน่ะ" ฉันตอบพะพิม "แล้วเรื่องที่จะไปถามว่ายังไงบ้าง" "พี่คชาบอกว่าเป็นนักธุรกิจที่ทำงานร่วมกันก็เลยต้องสนิทสนมกันไว้น่ะ" "อ๋อ..." "แน่ใจหรอว่าเชื่อใจได้?" ขนมถาม "ถ้าเรารักใครสักคนชอบใครสักคนเราก็ควรจะเชื่อใจเขาไม่ใช่หรอ" "แต่แกเพิ่งจะเจอกับเขาเองนะ ไม่ได้รู้จักกันมานานจนจะเชื่อใจกันได้เลยสักหน่อย" "มันคงไม่มีอะไรหรอกขนม เธอน่ะคิดมากไปแล้ว" "ที่ฉันคิดมากก็เพราะว่าฉันเป็นห่วงเธอนี่แหละ ยิ่งเป็นคนเชื่อคนง่ายอยู่" "ไม่เอาน่า ไม่พูดเรื่องนี้ดีกว่า" ฉันวางกระเป๋าสะพายแล้วนั่งลงข้างๆ ขนม ฉันรู้จักกับขนมเป็นคนแรกเลยที่ได้ย้ายมาเรียนที่นี่ ก็เลยสนิทกับขนมมากเป็นพิเศษ ส่วนพะพิมกับริตาฉันก็สนิทเหมือนกัน แต่สองคนนี้สนิทกันตั้งแต่แรกอยู่แล้วเพราะย้ายมาเรียนพร้อมกันจากโรงเรียนเก่า "นี่ถ้าขนมมันเป็นผู้ชายฉันคงคิดว่าขนมมันชอบแกนะเนี่ย" พะพิมพูด แล้วหันไปหัวเราะกับริตา "พูดอะไรของแกเนี่ยพะพิม ฉันไม่ได้ชอบผู้หญิงด้วยกันสักหน่อย" ฉันมีคนที่ฉันชอบอยู่แล้ว และฉันก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจเด็ดขาด อีกอย่างฉันก็ไม่ได้ชอบผู้หญิงด้วยกัน ถ้าขนมจะชอบฉันจริงๆ ฉันก็จะปฏิเสธแบบนุ่มนวลที่สุดว่าฉันไม่ได้ชอบผู้หญิง "ว่าแต่ความสัมพันธ์ของแกกับพี่คชานั่นไปถึงไหนแล้ว ได้คบกันหรือยัง?" ริตาถาม แต่คำถามนี้ก็ทำเอาฉันต้องเงียบลงเหมือนกัน เพราะฉันกับพี่คชายังไม่ได้ตกลงคบกันเลย "ความสัมพันธ์แบบไหนวะ ไปไหนมาไหนด้วยกัน มีเซ็กซ์กัน แต่ไม่มีความชัดเจน?" "พี่คชาบอกว่าเขาขอเวลานะ เขาบอกว่าเพิ่งจะรู้จักกันจะให้รักกันเลยก็คงจะเป็นไปไม่ได้" "เขาบอกแบบนั้นหรอ?" ขนมถาม "ใช่ แต่เขาบอกว่าเขาชอบฉันนะ ส่วนคำว่ารักต้องเอาไว้ใช้กับคนที่รู้สึกจริงๆ เท่านั้น" "...." ทุกคนมองหน้าฉันแต่ไม่ได้พูดอะไร ซึ่งฉันก็ไม่ได้พูดอะไรต่อเหมือนกัน
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม