“นี่มันที่ไหน นี่มันห้องทำงาน มาทำในห้องทำงานแบบนี้ไม่ได้นะ” อรินดาเอ่ยออกมากด้วยความไม่ชอบใจเท่าใดนัก มันไม่ใช่ที่ที่จะมาเล่นบทรัก อยู่กันมาตั้งหลายปีแล้ว จะมาทำแบบข้าวใหม่ปลามัน มันใช่ที่ไหนล่ะ
“ที่ไหนก็ได้ ถ้ากายเราพร้อม” เขมินท์เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม เขาเริ่มไม่หยุดแล้วสิ มือไม้ของเขาวุนวายไปหมด ส่วนอรินดาก็เริ่มรับรู้แล้วว่าร่างกายของเธอ เหมือนว่าจะยอมแพ้เขาแล้วสิ ก็พวกเล่นโลมเล้าและลูบไล้อย่างช่ำชอง แล้วคนที่อ่อนต่อโลกอย่างเธอ จะไปต้านทานเขาได้อย่างไรเล่า
“ไม่เอาค่ะ” เสียงของเธอไม่มั่นคงดังเดิมอีกแล้ว นาทีนี้ร่างบางของหญิงสาวก็เริ่มที่จะหวั่นไหวมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะสิ่งที่เขากำลังทำอยู่นั่นเอง เธอจะต้านทานเขาได้มากแค่ไหนเชียว นี่มันคือสิ่งที่เธอหวั่นใจไม่ใช่น้อย
“เอาเถอะ อยากเอามากๆ ด้วย” เขมินท์เอ่ยออกมาด้วยเสียงแหบพร่า มือหนาของเขาเริ่มไปวุ่นวายกับกระดุมเสื้อนอนของเธอแล้ว มือของเธ
