“คุณแม่ขา ทำไมสไลเดอร์มันแตกแล้วเขาไม่ซื้ออันใหม่คะ” เด็กหญิงแพรมุกหันไปถามมารดาหลังจากที่เธอจ้องที่สไลเดอร์อยู่นาน
“ก็เพราะมูลนิธิเขาไม่มีเงินไงลูก เขาต้องเลี้ยงเด็กๆ อายุใกล้ๆ กับหนูอีกตั้งหลายคน แม่ถึงได้พาหนูเอาของเล่นแล้วก็อาหารมาเลี้ยงเด็กพวกนั้นไงคะ” อรินดาอธิบายให้ลูกน้อยเข้าใจอย่างใจเย็น
“ถ้าแพรมุกโตขึ้นแล้วแพรมุกมีตังเยอะ เดี๋ยวแพรมุกจะซื้อให้ใหม่หมดเลยค่ะ” เด็กน้อยกล่าวด้วยแววตาจริงจัง ทำให้ทั้งเขมินท์และอรินดามองที่บุตรสาวตัวน้อยด้วยความภาคภูมิใจ
“ได้เลยค่ะ แล้วพ่อกับแม่จะรอดูนะคะ” อรินดากล่าวกับบุตรสาว
“สวัสดีค่ะคุณมินท์ คุณขวัญ แล้วก็น้องแพรมุก” เจ้าหน้าที่มูลนิธิบ้านดาวออกมาต้อนรับทั้งสามคนด้วยรอยยิ้ม
“สวัสดีครับ/ สวัสดีค่ะ” ทั้งสองสามีภรรยาต่าทักทายเจ้าหน้าที่ด้วยรอยยิ้ม
“สวัสดีค่ะ” เมื่อเด็กน้อยเห็นบิดามารดาทักทายกับเจ้าหน้าที่ เธอก็ทำตามโดยที่ไม่ต้องให้บิดามารดาบอกก
