น้ำเสียงของเขาท่าทางพูดจริงจัง แต่โนราห์ก็ไม่สนใจเธอถือผ้าเช็ดตัวแล้วเดินไปยังห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย
หลายวันผ่านไป
ร้านหนังสือ
"เราจำได้ว่าเมื่อก่อนโนราห์ชอบอ่านหนังสือมาก ขลุกตัวอยู่แต่ในห้องสมุด" โซนเดินนำ "โนราห์ชอบอ่านพวกแนวศิลปะ ร้านนี้มีเยอะแยะเลยนะ"
"ขอบใจนะ ช่วงนี้ก็เบื่อๆ เหมือนกัน"
"ดีใจจังไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก"
"เมื่อก่อนฉันคงหยิ่งมากเลยสินะ ฮ่าๆ"
"ก็เปล่าหรอกโนราห์แค่โลกส่วนตัวสูง เพื่อนๆ จึงไม่กล้าไปคุยด้วย"
"ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะ"
ไม่รู้ว่าทำไมถึงสบายใจเมื่ออยู่กับเพื่อนเก่าอาจเป็นเพราะช่วงนี้โนราห์เหงาจึงสนิทสนมกับโซนมากขึ้น ส่วนขมิ้นเองก็ติดเที่ยวแม้จะคุยกันทุกวันก็ตาม
"เดือนหน้าเราจะย้ายไปอยู่อพาร์ทเม้นท์ไม่ต้องอยู่หอในของสถาบันกีฬาแล้วนะ" เสียงนุ่มละมุนบอกกล่าว "ที่นั่นเป็นส่วนตัวมากแถมมีห้องครัว ห้องนั่งเล่นแยกด้วย"
"เหรอ..คงแพงน่าดูเลยสิ แต่ครอบครัวของโซ
