เมื่อสถานการณ์เริ่มบานปลายโนราห์จึงรีบห้ามปรามให้ทั้งคู่ออกไปอยู่นอกห้อง
โดยให้เหตุผลว่าเธอต้องการอยู่เพียงลำพัง
สัปดาห์ผ่านไป
ทุกคนต่างยุ่งกับหน้าที่การงานของตัวเอง เช่นเดียวกับโนราห์ที่ต้องทำรายงานคู่กับขมิ้นจึงไม่ได้ออกเที่ยวเตร่
"งานท่วมหัวกองเป็นภูเขาอยู่แล้วเนี่ย!" ขมิ้นบ่นพึมพำ "ว่าแต่สรุปเรื่องเข็มในรองเท้าล่ะ? เห็นเขาลือกันให้แซ่ดว่าโนราห์เป็นคนทำอีกแล้ว"
"ไม่มีหลักฐานที่ชัดเจนก็รอดตัวไป"
"ดีนะที่เราเอาเข็มมาสองอันแบ่งให้โนราห์ ไม่อย่างนั้นคงจะโดนเล่นงานเรื่องเข็มหายแล้วไปอยู่ในรองเท้าของนางแบบคนนั้น"
"รู้สึกเหมือนถูกจับตามอง และ ถูกติดตามยังไงไม่รู้ ต้องเป็นใครสักคนที่เรียนอยู่ในห้องนี้แหละ"
สองสาวมองซ้ายขวาแต่ทั้งคู่แทบจะไม่พูดคุยกับใคร กระทั่งเวลาพักเที่ยง
"วันนี้กินอะไรดีก๋วยเตี๋ยวไหม?" ขมิ้นถาม
"ก๋วยเตี๋ยวก็ได้ง่ายดี"
"ถ้าอย่างนั้นโนราห์ไปซื้อน้ำนะแล้วไปนั่งตรงมุมน
