เช้าวันต่อมา
@ประเทศเกาหลี
"หนูอยากกลับประเทศไทยค่ะ" โนราห์บอกความรู้สึกของตัวเอง บอยรีบถามไถ่
"อยู่ที่นี่ไม่สนุกหรือไง โรงเรียนยังไม่ทันได้เปิดเลยนะ"
"หนูมีเรื่องสำคัญอยากจะจัดการให้จบ ขอโทษนะคะถ้าหากเป็นการรบกวน"
"ไม่ใช่แบบนั้นหรอกแต่..."
"ให้หนูกลับเถอะนะคะ"
ไม่ทันได้พูดท้วงแต่ตัวเล็กคะยั้นคะยอ ใบหน้าเคร่งเครียดแถมยังจับมือเขาไว้แน่นเป็นการร้องขอ
บอยจำนนต้องตามใจพาโนราห์ไปส่งสนามบิน
@ประเทศไทย
แกร๊ก
ใช้เวลาเดินทางข้ามประเทศมาจนถึงถิ่นฐานบ้านเกิด โนราห์ตรงดิ่งไปยังคอนโดของเบส
ทันทีเขาเปิดประตูออกมท่าทางตกใจ
"เธอมาที่นี่ได้ยังไงอยู่เกาหลีกับไอ้เชนไม่ใช่เหรอ"
"นึกว่าจะมาไม่ทันแล้ว นึกว่าผู้อำนวยการจะไม่อยู่"
"ฉันบอกแล้วไงว่าหนึ่งเดือนตอนนี้แค่อยากทำใจ"
"ไอ้คนบ้า ฮึกกก"
ไม่ทันที่จะก้าวเข้าห้องตัวเล็กพุ่งหน้าซบอกแกร่งแถมร้องไห้ออกมา มือก็ทุบตีอย่างไร้เรี่ยวแรง หัวใจของเบสเต้
