Ep 20 เอาคืน
ฉันนั่งรอเขากินจนเสร็จลักษณะนิสัยเขาเป็นคนกินเร็วแต่ไม่มูมมาม ตั้งแต่กินข้าวด้วยกันมาหลายครั้งเป็นคนกินง่ายอะไรก็ได้ยังไม่เคยเห็นไม่กินอะไรหรือเขี่ยทิ้ง ฉันค่อย ๆ เก็บของบนโต๊ะไม่กล้าทิ้งไว้เก็บตอนเช้ากลัวหมาแมวจะมาซนหาของกินเลอะเทอะบ้าน เขากินเสร็จก็นั่งรอฉันไม่พูดอะไรส่งสายตาพิฆาตมาอย่างเดียว
"พี่ไม่ขึ้นบ้านละมานั่งให้ยุงกัดเพื่อ"
"รอขึ้นพร้อมเรา"
"พี่ไปอาบน้ำสิจะมารอหนูทำไมบ้านก็คนละหลัง"
"ดื่มเยอะหรอถึงลืมแล้วว่าพี่บอกอะไรเมื่อเช้า"
"..."
เขายืนขึ้นเดินมาจับมือฉันลากตามขึ้นบันไดบ้านแต่ไม่ใช่บ้านฉันนะเป็นบ้านเขา ฉันรู้สึกเหมือนเหงื่อออกที่ฝ่ามือเพราะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ ภาพเรื่องเมื่อคืนลอยเข้าหัวมาทั้งหมด แต่ฉันก็ไม่ได้ขืนตัวเองยังคงยอมเดินไปตามแรงดึงของเขาอย่างง่ายดาย พอเดินเข้าห้องน่าแปลกที่รู้สึกไม่คุ้นชินทั้ง ๆ ที่เพิ่งเดินเข้าเดินออกเมื่อวานก่อนแท้ ๆ
