"หนูก็เรียกตามที่นายหัวต้องการแล้วปล่อยได้แล้วค่ะ"
"ไปเถอะ...พี่จะนอนพัก"
เขาปล่อยมือจากเอวของฉันตามที่ได้รับปากก่อนหน้านี้ ฉันก็รีบลุกขึ้นยืนเดินออกมาจากบริเวณที่เขาเอื้อมมือถึง เขาได้แต่ยกยิ้มมุมปากก่อนจะล้มตัวลงนอนทั้งอย่างนั้น ฉันเห็นว่าเป็นช่วงเช้าอากาศก็ไม่ได้เย็นชื้นเหมือนตอนกลางคืน เลยไม่ได้หาเสื้อให้เขาใส่ปล่อยให้เขานอนไปแบบนั้น แล้วก็เอากล่องพลาสติกไปเทน้ำคว่ำไว้ในห้องน้ำ ก่อนจะย่องลงจากบ้านเอาผ้าขนหนูติดมือไปหาที่ตากด้วย ส่วนปิ่นโตที่เหลือฉันก็เก็บมากินที่เหลือด้านล่างแทนเสร็จแล้วก็รีบเข้าไปในออฟฟิศเพื่อช่วยงานพี่ ๆ ต่อ
"พี่คนสวยผมมาแล้ว"
"ครับ ๆ วางไว้เลยเดี๋ยวพี่เสร็จตรงนี้พี่ค่อยกิน"
"ตอนเย็นล่ะครับต้องข้าวต้มอีกไหม"
"อืม...อะไรก็ได้ครับ"
ฉันคิดว่าดูจากอาการเมื่อเช้าที่มีแรงแกล้งฉันได้ตอนเย็นก็น่าจะดีขึ้นพอจะกินอาหารทั่วไปได้ละมั๊ง พอพี่ ๆ ขาออกไปโรงครัวกลางกันฉันก็เลย
