“อ้าว แล้วขนไปไหนล่ะ” ดลวัฒน์ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ อีกทั้งแต่ละชิ้นยังเป็นของที่สิรินดารักทั้งนั้นเลย
“ไจ๋จะขนไปบ้านเลขที่ 1247 ค่ะ” หญิงสาวหันมาตอบด้วยรอยยิ้ม คิดว่าดลวัฒน์คงจะเข้าใจทันที แต่เขากลับยังคงมีคำถามบนใบหน้า
“ครับ?”
สิรินดาส่ายหน้าแล้วยิ้ม ก่อนจะขยายความเพิ่ม
“ต้องให้ไจ๋บอกหมู่ บอกอำเภอด้วยไหมคะ พี่ดลถึงจะเข้าใจว่าไจ๋จะขนของย้ายไปอยู่กับใคร”
ดลวัฒน์ทำสีหน้างุนงงอยู่สักพักใหญ่ ก่อนที่ใบหน้าจะแปรเปลี่ยนไปเป็นตื่นเต้นดีใจ ที่เธอพูดมาคือเลขที่บ้านของเขาที่นครราชสีมา
“จริงหรือครับ!?” ดลวัฒน์ร้องถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น หัวใจเต้นระรัวราวกับมันจะหลุดออกจากอก
หญิงสาวพยักหน้ายืนยัน
“ไจ๋จะกลับไปอยู่กับพี่ดลแล้วค่ะ ว่าแต่พี่ดลจะอนุญาตไจ๋หรือเปล่าคะ” สิรินดาถามด้วยน้ำเสียงหวาน ”
“อนุญาตสิครับ” ดลวัฒน์ตอบอย่างไม่ลังเล ก่อนจะเดินเข้าไปกอดเธอแน่น “ขอบคุณนะครับ ขอบคุณจริงๆครับ”
