เมื่อถึงเวลานอนต่างก็แยกย้าย ทิวายังไม่บอกใครว่าตนกลับมามองเห็นแล้ว เขาก็แสร้งทำเป็นคนป่วยที่สูญเสียการมองเห็นตลอดระยะเวลามื้อเย็น
เมื่อได้อยู่เพียงลำพังในห้อง “พี่อยากแช่ตัว” เขาเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ นับดาวก็แสนจะเอาใจแต่เอ่ยว่า
“ได้ค่ะ แต่รอสักพักเถอะนะคะ มื้อเย็นดาวว่าพี่ทานเยอะกว่าทุกวันตลอดหลายวันนี้ที่ผ่านมานี้ ให้อาหารย่อยสักหน่อยเถอะนะคะ”
“ครับ ว่าแต่ช่วงนี้เราจะทำอะไรฆ่าเวลาดีล่ะ”
“ดาวอ่านหนังสือให้ฟังมั้ยคะ”
“เป็นความคิดที่ดี” ทิวายิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี ไม่มีอะไรต้องรีบร้อน เพราะคืนนี้เขาจะเปิดเผยความจริงให้เธอรู้พร้อมๆกับจะจับเธอกินตลอดทั้งตัว นับดาวนับวันจะสวยน่าพิศน่ากินแทบจนอดใจไม่ไหว...
ทิวานอนแช่น้ำในอ่างอีกครั้งอย่างว่าง่าย ยังกับเดจาวูเมื่อเขาก็เอ่ยเหมือนเดิมว่า “ดาวไปอาบน้ำสิ” นับดาวก็ว่าง่ายเหมือนเดิมไม่ฉงนหรือสงสัยใดๆ คิดเพียงว่าที่ใบหน้าเขาดูแจ่มใสมีความสุ
