“รักเขามั้ย” กิ่งแก้วเงียบกับคำถามนี้อยู่พักหนึ่ง
“รู้แต่ว่าไม่ได้เกลียดค่ะ” ประธานยิ้มน้อยๆ และเอ่ยต่อว่า... “ก็ลองพิจารณาเขาหน่อยสิ”
“เขาบอกพ่ออย่างไรบ้างคะ”
“ก็เปิดใจบอกความจริงทุกอย่างและยอมรับผิดขอรับผิดชอบ”
“แล้วเขารักหนูมั้ยคะ”
“ก็ตอบเหมือนกันกับหนูว่าไม่ได้เกลียด แต่จะรักหรือเปล่าเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน” กิ่งแก้วฟังอย่างสงบ
“แล้วเราสองคนจะไปกันรอดเหรอคะ”
“หนูกลัวเหรอ” ประธานถามกลับในทันที ผลุ๊บ เธอผละออกจากอ้อมกอดของพ่อและมองเข้าไปในดวงตาของพ่อและตอบว่า “คนอย่างหนูนะเหรอค่ะที่จะกลัว” ประธานยิ้มใจดี
“เขาบอกว่า ถ้าเป็นไปได้เขาจะขอหนูแต่งงาน” กิ่งแก้วอ้าปากค้างตาเบิกโพลง นี่เธอกำลังจะได้สามียุคไหนกันเนี่ย โอ้วววว ประธานมองใบหน้าลูกสาวยิ้มอีกครั้งและเอ่ยต่อว่า “ถ้าเขาสามารถทำให้หนูตอบตกลงได้ พ่อก็จะยกบ้านหลังนี้ให้เป็นของขวัญสำหรับหนูและเขา” คราวนี้กิ่งแก้วอ้าปากค้างนานไปอีก แบ
