มัดหมี่อมยิ้มเช่นกัน หล่อนเหลือบแลผ่านช่องผ้าม่านที่แยกออกจากกันเล็กน้อยทำให้เห็นว่าด้านนอกมีกลุ่มนักศึกษาหนุ่มสาวนั่งอยู่ที่โต๊ะใกล้กันกับห้องนั้นสองสามคน แต่ไม่มีใครสนใจเลยว่ามีอะไรในห้องนี้เพราะปกติเป็นห้องที่ไว้เฉพาะเจ้าหน้าที่เท่านั้น แสดงว่าทางสะดวกแล้ว หล่อนนึกในใจ แต่มันจะเร็วไปไหมถ้าหากว่า...
“อุ๊ย!...อือ...อาจารย์ขา...อะ...อาจารย์จะทำอะไรหมี่คะเนี่ย”
หล่อนร้องออกมาเมื่อภาวินเลื่อนมืออีกข้างลงไปลูบบนต้นขาของหล่อน ลูบไม่พอแต่ยังเลิกชายกระโปรงหล่อนขึ้นอีกด้วยขณะที่เด็กสาวยืนพิงชั้นหนังสือ มันทำให้หล่อนนึกถึงตอนที่ภาวินอยู่กับแป้งร่ำเมื่อคืนนี้ มันเหมือนกันไม่มีผิด ผิดแต่ว่าสถานที่เกิดคือห้องเก็บหนังสือที่ลับเร้นออกมาจากด้านนอกเท่านั้น แต่มันก็ช่างน่าตื่นเต้นและเร้าใจจนหล่อนหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ภาวินโน้มหน้าหล่อ ๆ ของเขาเข้ามาใกล้เด็กสาว
“ไงล่ะ...ที่ผมถามคุณยังไม่ได้ตอบเลยนะว่าม
