มินตรา....
"วินพี่ถามว่าจะไปไหน" ฉันถามเขาด้วยคำถามเดิมแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ ฉันมองไปรอบๆสองข้างทางที่เริ่มมืดลงเรื่อยๆจนฉันเริ่มกลัว ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่หรือต้องการจะทำอะไร
"วิน"
"เงียบไม่ต้องพูดรำคาญ!!!!" เขาหันมาตะคอกฉันเสียงดังลั่นรถจนฉันตกใจ
"ถ้าไม่บอกก็จอดพี่จะกลับบ้าน"
"เธอได้กลับแน่แต่ใช่ตอนนี้"
"หมายความว่าไง" เขาเงียบไม่ตอบ จนกระทั่งเขาขับมาถึงสถานที่ๆหนึ่งมันคือบ้านพักตากอากาศริมทะเลซึ่งเป็นบ้านพักของครอบครัว ฉันไม่รู้ว่าเขาพาฉันมาทำไม จอดรถเสร็จเขาก็ลงจากรถแล้วเดินมาเปิดประตูฝั่งฉันกระชากแขนฉันให้ลงมาจากรถจากนั้นก็จับฉันอุ้มพาดบ่าเดินเข้าบ้าน ฉันพยายามดิ้นและบอกให้เขาปล่อยฉันลง
"ปล่อยพี่ลงนะวิน"
"ปล่อยแน่ไม่ต้องกลัว" จากฉันเขาก็เปิดประตูเข้าบ้านแล้วตรงดิ่งไปยังห้องนอน เขาจับฉันโยนลงบนเตียงจากนั้นก็เดินออกไปจากห้องแล้วปิดประตูขังฉันไว้ ฉันพย
