มิ้นต์ก้าวเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน กว่าเธอจะลงมาได้เส้นทางช่างยาวไกลเสียเหลือเกินต่างจากบ้านของเธอที่หลังใหญ่ก็จริงแต่ไม่ใหญ่เท่าคฤหาสน์หลังนี้ ดีที่มีพิมพ์คอยเดินมากับเธอไม่เช่นนั้นเธอคงหลงทางอยู่ในบ้านหลังนี้ และจากตัวบ้านไปยังรั่วของคฤหาสน์ก็เกือบร้อยเมตรด้วยเนื้อที่เกือบยี่สิบไร่ มันกลับอยู่ใจกลางเมืองหลวงราวกับเนื้อที่ของสวนสาธารณะของเมืองกรุงอย่างไรอย่างนั้น
“คุณมิ้นต์แน่ใจว่าจะใส่ชุดนี้ไปหานายท่านจริงๆ” พิมพ์เอ่ยถามมิ้นต์ด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลตั้งแต่ที่เธอเลือกชุดนี้มาใส่ มันเป็นชุดเดรสยาวผ้าสองชิ้น ท่อนบนเป็นเกาะอกสายคล้องคอไขว้ผูกด้านหลัง กระโปรงยาวถึงตาตุ่ม แหวกข้างขวาตั้งแต่สะโพกลงไป แต่ยังมีสร้อยเพชรสามเส้นยึดที่สะโพกเอาไว้ มันทำให้ร่างอวบอิ่มของเธอดูเซ็กซี่ราวกับไปล่อเหยื่อที่ไหน แล้วชุดแบบนี้เธอก็ใส่จนชิน เมื่อก่อนเธอก็เป็นนักเที่ยวนักดื่มพอตัว
“เจ้านายของเธอเขาซื้อให้ฉันใส
