“อยากเที่ยวทะเลอยู่เหรอ” ภูผาเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“แค่พาไปเที่ยวก็ดีใจแล้ว” เธอเอ่ยบอกภูผาด้วยรอยยิ้ม
“ความจริงแล้วจะพาไปเที่ยวยุโรป แต่ว่าช่วงนี้งานเยอะ เดี๋ยวหลังปีใหม่จะจัดโปรแกรมไปเที่ยวยุโรปสักแปดวันเก้าคืน” ทิวเขาเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม
“ถ้าอยากไปเที่ยวที่ไหนก็บอกได้เลย” น่านฟ้าเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม เธอกลับสงสัยว่าทำไมพวกเขาดีกับเธอขนาดนี้ ทั้งที่เธอไม่ได้ทำอะไรเพื่อเขาเลย
“ทำไมถึงใจดีกับมิ้นต์จัง ทั้งที่มิ้นต์ไม่เคยทำอะไรให้พวกป๊าเลย” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ภูผาจับมือเรียวดึงเธอลงมานั่งบนหน้าขาของเขา เธอจึงนั่งลงแต่โดยดี มือหนาของภูผาลูบไล้ใบหน้าเธอแผ่วเบา
“ก็เพราะมิ้นต์ให้ความสุขพวกป๊ามาตลอด แล้วทำไมป๊าจะให้ความสุขเธอไม่ได้ เธอคือความสุขของพวกเรา” ภูผาเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม แววตาของเขาช่างแสงอ่อนโยนยิ่งนัก น้อยนักที่ใครจะเห็นสายตาของภูผาที่ดูอ่อนหวานและอ่อนโยนแบบน
