เช้าวันต่อมา
หรูราคาแพงขับผ่านหน้านาเนียร์ที่เพิ่งใส่บาตรเสร็จ ผ่านเข้าไปยังประตูใหญ่ของคฤหาสน์ด้วยความเร็วไม่มาก ร่างบางเดินกลับเข้าไปข้างในพร้อมกับ ‘นภา’ กว่าจะเดินถึงเจ้าของรถหรูก็เปิดประตูรถลงมารอก่อนแล้ว
“มอนิ่ง”
นาเนียร์เดินผ่านหน้าเจ้าพ่อหนุ่มราวกับธาตุอากาศ จนทำให้คิรันหน้าเสียกับการถูกเมินอย่างไม่คุ้นชินแบบนี้ นภาที่เดินตามนาเนียร์ไปเงียบๆ รู้สึกอึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูก อยากปลีกตัวออกไปจากสถานการณ์ตอนนี้หากแต่ทุกอย่างบีบให้ตัวเองต้องอยู่
“ทำไมต้องเมินกันขนาดนี้”
เท้าเล็กชะงักกึก ก่อนที่เจ้าของใบหน้าสวยหวานจะหมุนตัวกลับไปมองคิรันนิ่งๆ
“ไม่ได้เมินค่ะ แค่คิดว่าไม่มีความจำเป็นต้องทักทายกลับ”
“ตักบาตรมาเหรอ พรุ่งนี้พี่ขอตักด้วยคนสิ” คิรันพูดด้วยท่าทางไม่รู้สึกรู้สาอะไร “ว่ากันว่า ทำบุญร่วมชาติ ตักบาตรร่วมขัน จะได้กลับมาเจอกันอีกในชาติหน้า”
“อย่าเลยค่ะ ชาติหน้าหนูไม่อยากเกิดมาเจอพ
