“หนูขอโทษที่ไปโดยไม่ได้บอกอะไรกับคุณแม่เลยนะคะ” ศศินรากราบแทบเท้าของคุณวันดีด้วยความรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไรหรอกลูก เรื่องทั้งหมดมันก็เกิดจากลูกชายของแม่ หนูไม่ต้องโทษตัวเองหรอก จากนี้มาอยู่เป็นลูกสาวของแม่อีกคนนะ” คุณหญิงวันดีรวบตัวศศินรามากอดไว้ด้วยความรัก เธอได้รู้ประวัติของหญิงสาวคนนี้แล้ว เธอมีแต่ความเห็นใจที่จะมอบให้
“ขอบคุณนะคะคุณแม่ที่ไม่รังเกียจหนู” ศศินราน้ำตาคลอเบ้าด้วยความตื้นตันใจ อ้อมกอดของมารดาที่เธอใฝ่หามาตลอดชีวิต บัดนี้เธอกำลังได้รับอ้อมกอดนั้นจากคุณหญิงวันดี
“แล้วอย่าหนีแม่ไปไหนอีกนะลูก” คุณหญิงวันดีดักคอสะใภ้อย่างไม่จริงจังนัก
“ไม่แล้วแหล่ะค่ะคุณแม่” ศศินราตอบกลับด้วยความมั่นใจ
“ผมก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นนะครับคุณภรรยา” ธีย์เทพเอ่ยแทรกขึ้นมาหลังจากที่ได้ยินหญิงสาว กล่าวกับมารดา ศศินรารู้ว่าสามีของเธอกำลังแขวะเธอ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะตอนนี้เธอกำลังซึมซับความอิ่มอกอิ่
