“ไม่ค่ะ ข้าวตังชอบ คุณพ่อหอมคุณแม่อีกสิคะ” กองเชียร์ตัวน้อยกล่าวอย่างไร้เดียงสา ผู้เป็นมารดาถึงกับหน้าแดงด้วยความเขินอาย
“ข้าวตังพูดถูกใจพ่อมากเลยครับ หนูอยากได้ของเล่นอะไรเดี๋ยวพ่อซื้อให้” ธีย์เทพลูบศีรษะเล็กของบุตรสาว ก่อนที่จะโฉบมาหอมแก้มภรรยาอีกครั้ง เด็กหญิงข้าวตังได้แต่ปรบมือชอบใจ
“ข้าวตังอยากได้ขนมเยอะๆ เลยนะคะคุณพ่อ” เด็กหญิงข้าวตังกล่าวในขณะที่ยังปรบมือชอบใจที่บิดาหอมแก้มมารดา
“พ่อลูกคู่นี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะ” ศศินราหันมาค้อนให้สามี แต่เมื่อมองไปที่บุตรสาวที่ยิ้มหน้าแป้นอยู่ เธอก็โกรธบุตรสาวไม่ลงเลยสักนิด
“แน่นอนสิครับ เพราะเราเป็นพ่อลูกกัน จริงมั้ยครับข้าวตัง” ธีย์เทพเอ่ยด้วยความภาคภูมิใจก่อนที่เขาจะหันมายิ้มกับบุตรสาวตัวน้อย
“ใช่ค่ะ คุณพ่อเป็นคุณพ่อของข้าวตัง แล้วก็คุณแม่เป็นคุณแม่ของข้าวตังด้วยค่ะ” เด็กหญิงข้าวตังยิ้มประจบทั้งบิดามารดา ทำให้ทั้งธีย์เทพและศศินราต
