“เรากำลังจะกลับพอดี” วิษณุพูดขึ้นมา สีหน้าของเขาก็เครียด แต่พยายามยิ้มร่าเริง มาถึงจุดนี้ เพ็ญนภาเริ่มรู้สึกสงสารเขามากกว่าจะเกลียดชังเสียแล้ว คงทั้งกดดันและเศร้าเสียใจสุดๆ แต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากยิ้มทั้งน้ำตาแบบนี้ “คุณเก๋ครับ นี่แพท...”
“สวัสดีค่ะคุณเก๋ เราได้เจอกันแล้วใช่ไหมคะ ตอนนั้นขอโทษด้วยนะคะ พอดีฉันกับดาลิงค์มีปากเสียงกันนิดหน่อย เลยทำให้คุณเก๋เจ็บไปด้วย”
“อ๋อ...เหรอคะ” ยลดายิ้มไม่เต็มปาก เธอยอมรับว่าใจหายเหมือนกันที่รู้ว่าวิษณุมีคนรักแล้วจริงๆ ทั้งๆที่เธอแน่ใจว่าลืมวิทวัสหมดหัวใจไปแล้ว แล้วอารมณ์ตอนนี้มันคืออะไรกัน หึงเหรอ ไม่สิ น่าจะเป็นหวงเสียมากกว่า หวงก้างนั่นแหละ “ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณแพท”
“เช่นกันค่ะคุณเก๋ เจอกันในงานเลี้ยงคืนนี้นะคะ”
“อย่าเพิ่งไปสิคะ อยู่กินมื้อเที่ยงด้วยกันก่อน”
“อ้าว...ไม่ต้องเตรียมแต่งหน้าแต่งตัวหรือคะ”
“แต่งค่ะ แต่ไม่มีอะไรพิเศษ เราจัดงานแต่งงา
