“ขึ้นไปคุยกันในรถ!”
“ก็ได้...แต่ทิ้งมีดไปก่อน”
“คุณมีสิทธิต่อรองด้วยเหรอ” เขาพูดพลางใช้อีกมือลูบไล้แก้มก้นของเธออย่างรุนแรง สีหน้าของสมชัยในเวลานี้ยิ่งกว่าเสร็จสมอารมณ์หมาย “คุณทำให้ผมคลั่งเองนะ...อย่าร้อง อย่าโวยวาย อย่าดิ้น ขึ้นรถซะดี ๆ”
เพ็ญนภาพยายามใจเย็นที่สุด เธอรู้ว่านอกจากหลักฐานการทุจริตของเขาแล้ว เขายังต้องการอะไรจากเธอ
“ทำไมไม่คุยกันดี ๆล่ะ”
“ไม่จำเป็น!” สมชัยกดปลายมีดอีกนิด เพื่อให้เธอกลัว แล้วมันก็ได้ผล เธอหน้าซีดเผือด หูอื้อตาลายไปหมด พยายามมองหาคนช่วย แต่ดูเหมือนไม่มีใครสนใจมองมาทางเธอและสมชัยเลย “ ผู้หญิงร่านอย่างเธอ มันต้องเจอกับคนเลว ๆอย่างฉันถึงจะเหมาะสม”
“คุณจะพาฉันไปไหน”
“ไปไม่ไกลหรอก อู่ซ่อมรถเพื่อนฉันอยู่ห่างไปสี่ห้ากิโลเอ๊ง” เขาบอกเสียงแหบพร่า หายใจถี่ยิบจนอกกระเพื่อม เพราะเนื้อกายของเธอมันฉุนจมูกเขาเหลือเกิน “ไปขึ้นรถฉัน...ไป”
“อย่าทำอะไรฉันเลยชัย มันไม่
