เวลาก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแต่คนน้องก็ยังต้องเปลือยเปล่าอยู่บนที่นอนสีดำภายใต้ผ้าห่มสีเดียวกันที่มีคนพี่กอดและซุกหน้าอยู่ที่หน้าอกของเธอ แรก ๆ เธอก็ออกจะไม่สบายตัวในท่านี้เท่าไหร่ แต่สุดท้ายก็ผล็อยหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าจากที่ยอมให้คนพี่เชยชมกับรางวัลที่เขาต้องการจากเธอ แต่แล้วการนอนก็ถูกรบกวนจากบางอย่าง ซึ่งมันไม่ได้น่ารำคาญแต่กลับสร้างความรู้สึกที่ส่งผลให้เธอต้องส่งเสียงครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะลืมตาขึ้นมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น พอเห็นว่าเป็นคนพี่ที่กำลังทำอะไรสักอย่างอยู่ที่ระหว่างขาของเธอ ทำเอาเธอต้องขยับถอยหนีจนหัวชนเข้ากับขอบเตียง
PF : โอ๊ย...
TM : ...
PF : พะ พี่ไทม์ทำอะไร
TM : ถามจริงดิ
PF : ก็พี่...ตรงนั้น
TM : กลับมานี่
คนพี่ไม่ได้ตอบคำถามคนน้องแต่กลับสั่งให้เธอขยับกลับมาที่เดิมแทน คนน้องที่กำลังส่ายหน้าแต่ก็ไม่เป็นผล 2 มือหนาจับหมับเข้าที่ข้อเท้าของเธอเขาใช้แรงเพียงเล็กน้อยก็ดึงเธอกลับเข้ามาหาตัวเขาที่ตอนนี้ นั่งคลุกเข่าโดยที่เจ้าสิ่งนั้นมันตื่นขึ้นมาพร้อมใช้งานแบบเต็ม 100 % เมื่อคืนเธอไม่ทันเห็นเพราะคนพี่ยังใจดีที่จะเปิดไฟดวงน้อยพอไม่ให้เธอเดินสะดุดเท้าตัวเอง แต่ก็ไม่สามารถมองเห็นอะไร ๆ ของเขาแบบเต็มตาอย่างเช่นตอนนี้ แสงแดดที่ส่องรอดผ้าม่านเข้ามาแม้จะไม่มากแต่ก็ส่องพอดีกับร่างกายของคนพี่
PF : ยังไม่พอหรอคะ
TM : ครับ
PF : แต่มันเอ่อ...
TM : ลองจับไหม
PF : ...
TM : จับมัน
ส่วนลึกภายในใจจิตใจก็มีความอยากรู้อยากเห็นใจจะขาด แต่เพราะของคนพี่มันดูจะใหญ่โตเกินกว่าที่เธอจินตนาการไว้มาก เธอเลยชั่งใจอย่างที่สุดว่าจะยื่นมือออกไปจับตามคำสั่งของเขาดีไหม แต่แล้วก็ยอมทำตามมือน้อย ๆ ของเธอพยายามจะกอบกุมเจ้านั่นแต่ก็ไม่กล้าจับแบบเต็มมือ จนคนพี่ต้องใช้มือตัวเองจับมือของเธอลงน้ำหนักไปที่เจ้านั่น แล้วค่อย ๆ นำพาเธอให้รูดขึ้นรูดลงช้า ๆ ไม่นานคนน้องก็ทำตามที่เขาสอนได้เป็นอย่างดี
TM : แบบนั้น...ช้า ๆ อ๊า
PF : พี่ไทม์ชอบไหม
TM : มากครับ
PF : แล้วต้องทำนานไหม
ด้วยคำถามกับน้ำเสียงที่ออดอ้อนอยู่ในทีของคนน้องเธออาจจะหมายความตามนั้นจริง ๆ แต่คนพี่กลับมองเป็นสิ่งที่ยั่วยวนเกินกว่าเขาจะปล่อยให้เธอทำมันต่อไป เขาตัดสินใจอุ้มตัวเธอขึ้นมานั่งคร่อมทันที คนน้องตกใจทำอะไรไม่ถูกได้แต่เอามือกอดเขาไว้
TM : ยกตัวขึ้นหน่อยครับ
PF : ??
TM : เอามันเข้าไปหน่อยนะ
PF : เอ่ะ
คนน้องรู้สึกเสียวไปทั้งตัวท่านี้มันทำเธอจุกแต่ก็รู้สึกดี อาจจะมีเจ็บอยู่บ้างแต่ก็ลืมความเจ็บไปได้ คนพี่พูดให้เธอค่อยโยกตัวตามน้ำหนักมือที่เขาจับเอวเธอไว้ แม้ว่าคนน้องจะเป็นคนแรกของเขาแต่ที่ผ่านมาก็ไม่ใช่เขาไม่รู้ว่าจะจัดการกับความต้องการตัวเองยังไง มันคงเป็นสันดานดิบในตัวผู้ชายเรื่องแบบนี้ไม่ต้องสอนกัน กว่าคนพี่จะยอมเลิกเชยชมเธอก็สายมากแล้วจนเธอบ่นอุบว่าท้องร้องหิวข้าว เขาเลยอุ้มเธอไปอาบน้ำเพราะเธอเดินแทบไม่ไหวขามันสั่นไปหมด
PF : เวลาคนเขามีอะไรกันผู้หญิงต้องหมดแรงแบบนี้หรอ
TM : ไม่รู้สิพี่ไม่เคยทำคนอื่น
ประโยคตอบคำถามง่าย ๆ แต่ทำเอาเธอเขินอยู่ในอ้อมกอดเขา ก็จะถูกสายน้ำอุ่นไหลผ่านร่างกายที่ตอนนี้มีแต่รอยแดงไปทั่วทุกส่วน ไม่เว้นตรงนั้นด้วยที่มันออกจะแดงมากกว่าปกติ เธออยากจะทุบเขาแรง ๆ สักทีที่รังแกเธอทั้งคืนกับอีกครึ่งวัน แต่พอมองหน้าเขาแล้วก็หายโกรธเขาดูจะรู้สึกผิดอยู่บ้างพอเห็นรอยเหล่านี้
TM : เดี๋ยวพี่ซื้อยาทาให้
PF : รีบไปส่งหนูที่บ้านดีกว่าป่านนี้แด๊ดดี้นั่งรอควันออกหูแล้ว
TM : ...
PF : รู้ค่ะ...ว่าไม่กลัวแต่ถ้าอยากให้มาค้างบ่อย ๆ ก็อย่างทำให้แด๊ดดี้โมโหน่าจะดีกว่า
TM : รู้ใช่ไหมว่าพี่รักเรา
PF : อืม
TM : ...
PF : หนูก็รักพี่ไทม์
คนพี่ไม่ได้ปล่อยให้คนน้องเดินไปบ้านใหญ่เพราะเขาขี้เกียจตอบคำถามน้อง ๆ เรื่องปุยฝ้าย ยังไงซะเล็ทตี้ก็เป็นผู้หญิงเขาเองก็ไม่อยากให้น้องคิดว่าการจะนอนค้างบ้านแฟนเป็นเรื่องปกติ ไว้โตกว่านี้หน่อยค่อยว่ากัน อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเขาพาคนน้องออกไปทานอาหารนอกบ้านก่อนจะขับไปส่ง แต่เขาไม่ได้ลงไปด้วยเพราะมีงานด่วนเข้ามาพอดี
PF : ไปเคลียร์งานเถอะเดี๋ยวหนูบอกแด๊ดดี้กับมัมให้เองว่าพี่ติดงาน
TM : ครับ
PF : จุ๊บ
TM : ...
PF : เสร็จงานแล้วโทรมานะคะ
TM : ครับ
ที่ผ่านมาก็แบบนี้ตั้งแต่เด็ก ๆ เขาจะเอาตัวเองเข้าหาคนน้อง แต่เป็นคนน้องที่พูดให้เขาฟังเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ พาเขาไปกินโน่นกินนี่แบบที่เธอชอบ เขาเองก็ไม่เคยขัดใจเธอมีแค่เวลาไปทำงานที่ต่างประเทศนาน ๆ ที่เขาจะไม่ค่อยยอมปล่อยให้เธอไปไหนมาไหน ถ้าไปกับเพื่อนเขาจะส่งคนตามไปเฝ้าอยู่ห่าง ๆ คอยรายงานให้เขารู้แทบจะทุกครึ่งชั่วโมง เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ทั้ง 2 บ้านรับรู้การ์ดเฉพาะที่ถูกเลือกมาเพื่อดูแลคนน้อง ยังถูกคนพ่อ TL คัดเลือกมาเองกับมือ เพื่อดูแลความปลอดภัยของว่าที่ลูกสะใภ้คนนี้ที่เขารักเหมือนลูกสาวแท้ ๆ ไม่ต่างจากลูกชายตัวเอง