รุ่งเช้าเสียงนกกาขับขานรับแสงของดวงตะวัน ไก่ก็พากันขันเสียงดัง แสงสว่างที่สาดส่องเข้ามาภายในบ้านก็ชวนให้คนที่นอนหลับค่อยๆ รู้สึกตัวขึ้นมา เปลือกตาที่ปิดก็เปิดขึ้นช้าๆ มองเพดานห้องอย่างใช้ความคิด ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบห้อง และมาหยุดอยู่ที่เพดานเช่นเคย
เสียงกุกกักที่ดังอยู่ในห้องน้ำ ทำให้แก้มใสหันมองไปยังประตูที่กำลังเปิดออก หัวใจของหญิงสาวเต้นระส่ำขึ้นมา เมื่อเห็นคนที่เดินออกมาจากในห้องน้ำ ในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันเอวสอบไว้อย่างหมิ่นเหม่
“ตื่นแล้วเหรอลูก” แก้มใสยันตัวขึ้นนั่ง แก้มเนียนแดงระเรื่อและร้อนวูบวาบ คำพูดทักทายแสนธรรมแต่กลับไม่ธรรมดาเสียแล้วในเวลานี้
ภาพค่ำคืนแสนเร่าร้อนก็ค่อยๆ ฉายชัดกลับเข้ามาในหัวสมอง ใบหน้างามยิ่งซับสีเรื่อมากกว่าเดิม จนต้องสะบัดศีรษะเพื่อขับไล่ภาพชวนวาบหวามนั้นทิ้งไป
และอาการนิ่งเงียบ นั่งหน้าแดง สะบัดหน้าของหญิงสาว ก็สร้างความเอ็นดูให้จอมพล จนแย้มรอยยิ้
