“ให้แด๊ดดี๊ช่วยไหมคะ” เสียงทุ้มเอ่ยถามชิดใบหูเล็ก วงแขนแกร่งสวมกอดร่างบางเอาไว้จากทางด้านหลัง วางคางลงลาดไหล่บางของแก้มใสที่ยืนทำอาหารอยู่หน้าเตา คนถูกถามหันหน้ากลับมายิ้มให้ เลยได้จูบตอบกลับไปเล็กน้อยพอหอมปากหอมคอจากคนตัวโตด้านหลัง
“อุ่นต้มอีกนิดเดียวก็เสร็จแล้วค่ะ ไม่ต้องช่วยหรอก แด๊ดดี๊ไปนั่งรอที่โต๊ะนะคะ”
“ไปพร้อมกันก็ได้ อยากกอดเมียคนสวยก่อน” แก้มใสยิ้มเขินอาย เธอไม่ค่อยชินเสียเท่าไหร่กับคำพูดแบบนี้ แต่กลับรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ยินจอมพลบอกว่าเธอคือภรรยา ที่ไม่ใช่แค่พูดยามร่วมรักกัน
“กอดมากๆ เดี๋ยวก็เบื่อกันพอดี”
“ไม่มีทาง อยากกอดตั้งแต่วันแรกที่เห็นหน้าด้วยซ้ำ คนอะไรสวยถูกใจจริงๆ ตอนนี้แด๊ดดี๊ว่า แด๊ดดี๊หลงหนูแก้มจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วรู้ไหม” แก้มใสเอื้อมมือไปปิดแก๊ส เช็ดไม้เช็ดมือให้สะอาด หมุนตัวกลับมาหาเจ้าของอ้อมกอดอบอุ่น
“ขอให้หลงแก้มมากๆ ห้ามไปหลงสาวสวยคนไหนนะคะ”
“ไม่มีทาง หลง
