เสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาทุกทีทำให้เปลือกตาทั้งสองข้างเปิดขึ้น ก่อนหน้านี้นีรญาไปนั่งเล่นที่ระเบียงแล้วเเผลอหลับไป รู้ตัวอีกทีตะวันก็ลับขอบฟ้าไปเสียแล้ว หญิงสาวพาตัวเองกลับมาที่เตียงอย่างยากลำบากเพราะถูกอาการปวดศีรษะเล่นงานอย่างหนัก ดีที่สาวใช้นำเสื้อผ้าของเธอขึ้นมาเก็บเข้าตู้ เธอจึงไหว้วานให้ช่วยนำยาลดไข้ขึ้นมาให้เพราะลงไปหยิบเองไม่ไหว จากที่นอนหันหลังอยู่ นีรญาก็ค่อยๆ พลิกตัวกลับมา ร่างแบบบางไม่ทันได้ลุกขึ้นนั่ง ดวงตาคู่สวยต้องเบิกกว้าง เมื่อคนที่เข้ามาไม่ใช่สาวใช้ แต่เป็นฟอซโซ หญิงสาวค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน
“พี่เอายากับน้ำมาให้ ปวดหัวมากหรือเปล่า”
เสียงของชายหนุ่มไม่ได้นุ่มนวลทว่าไม่ได้แข็งกระด้าง นีรญามองคนสูงกว่าอยู่แว่บหนึ่ง ดูเหมือนว่าเขากำลังพยายามทำหน้าที่พี่ชายกระมัง นีรญาเก็บความปวดแปลบที่กล้ามเนื้อในอกข้างซ้ายเอาไว้ และไม่ปฏิเสธความอาทรที่เขามอบให้
“ปวดมา
