นีรญาปิดเปลือกตาลงอย่างจำนนตอนที่ถูกฟอซโซช้อนร่างของเธอขึ้นสู่อ้อมแขน ร่างสูงพาเธอไปที่เตียง เขาทิ้งตัวลงนั่งบนฟูกนุ่ม จากนั้นจึงจัดท่าให้ร่างเล็กนั่งบนตัก วงแขนแข็งแกร่งโอบกอดร่างเล็กเอาไว้นัยน์ตาสีเทาอ่อนมองดวงหน้ารูปไข่ที่ปิดเปลือกตาแน่นด้วยสายตาอ่อนโยน ผ่านไปพักใหญ่เมื่อคนตัวสูงไม่ทำอะไรมากกว่าการโอบกอดเธอ เปลือกตาคู่สวยจึงเปิดขึ้น
“ทำไมพี่ฟอซถึงไม่…”
ความกล้าหาญของนีรญาหายไปหลายส่วนเมื่อถูกดวงตาคมกริบจ้องมองระยะประชิดเช่นนี้ ซ้ำยังมีรอยยิ้มจางๆ ประดับอยู่ตรงมุมปากของชายหนุ่มอีกด้วย
“เธออยากให้พี่ทำอะไรล่ะ บอกพี่มาสิ หืม”
“ก็พี่ฟอซบอกว่าจะ…”
เมื่อเห็นอีกฝ่ายอ้ำอึ้ง ฟอซโซจึงเป็นฝ่ายพูดเสียเอง
“นอนกับเธอ”
นีรญาทราบว่าเธอควรจะโกรธที่เขาพูดออกมาแบบนั้น ทว่าน้ำเสียงนุ่มหู แววตาอ่อนโยนที่ทอดมองมากลับทำให้กล้ามเนื้อในอกข้างซ้ายของหญิงสาวเต้นไม่เป็นส่ำ ใบหน้าของเธอเห่อร้อนขึ้นอย่างที่เธ
