โต๊ะอาหาร บ้านโมนิกา
“ฟอซโซคะ คุณพ่อถามว่าตอนนี้ที่โรงแรมเป็นไงบ้างคะ”
ฟอซโซที่เหมือนเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองใจลอยรีบดึงสายตามาที่โมนิกา เพราะก่อนหน้านี้ชายหนุ่มมัวแต่คิดถึงเรื่องของน้องสาวบุญธรรมที่ออกไปกินมื้อค่ำกับเอริค และมันก็ทำให้เขาหงุดหงิดอย่างไร้เหตุผล
“ขอโทษครับ พอดีผมมีเรื่องที่ต้องคิดนิดหน่อย”
ฟอซโซเอ่ยขอโทษมัตเตียบิดาของโมนิกาเพราะรู้ว่าตัวเองกำลังเสียมารยาท ซึ่งดูเหมือนว่าอีกฝ่ายเองก็ไม่ได้ถือสา มัตเตียยกยิ้มมุมปากก่อนจะถามย้ำอีกครั้ง
“ตอนนี้ที่โรงแรมเป็นไงบ้างล่ะ”
“เรียบร้อยดีครับ ไม่มีปัญหาอะไร”
“งั้นก็ดีแล้ว กินเถอะ”
มัตเตียว่าก่อนจะตักอาหารเข้าปาก โมนิกามองคนเป็นบิดา พยายามส่งสายตาให้บิดาเกริ่นเรื่องแต่งงาน แต่ทว่าบิดากลับทำคล้ายไม่เห็นทั้งๆ ที่เห็นอยู่เต็มตา
‘คุณพ่อนะคุณพ่อ ทำไมต้องขัดใจลูกด้วย’
โมนิกาทำได้เพียงแสดงความไม่พอใจผ่านทางสายตา จนกระทั่งมื้อค่ำจบลง ฟอซโ
