(13) อย่าพูดมาก จับเย... แม่ง!
437 คำ
ตัดมาวันที่ไปทำความสะอาดคอนโดของปราบ ใบเฟิร์นตื่นแต่เช้าก่อนจะออกไปตามที่อยู่ที่ปราบได้บอกกับเธอมาก่อนหน้านี้
ไม่นานรถแท็กซี่ก็แล่นมาจอดยังหน้าคอนโดของปราบก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปและเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นที่ปราบอยู่ทันที
"แฮ่กๆๆๆ เหนื่อยจังเลย" เฟิร์นก้มลงนั่งที่เก้าอี้ระหว่างทางขึ้นบันได
"ชั้นไหนแล้วเนี่ย ทำไมพี่ปราบถึงอยู่สูงจิงนะ ไม่สงสารคนขึ้นมาหาบ้างเลย" เฟิร์นบ่นกับตัวเอง เธอเป็นคนที่กลัวลิฟท์มาตั้งแต่เด็กๆเพราะเธอเคยไปเที่ยวมาครั้งนึงแล้วเธอติดลิฟท์อยู่คนเดียวมันเลยทำให้เธอกลัวลิฟท์ตั้งแต่นั้นมา
"ก็ละทำไมไม่ขึ้นลิฟท์มาละ" เสียงทุ้มเอ่ยถาม เฟิร์นรีบเงิยหน้าไปมองทันที
" พี่ปราบ!! "เธอเบิกตากว้างทันทีเมื่อเห็นปราบยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
"ไง เหนื่อยมั้ยละ ลิฟท์มีก็ไม่ขึ้น"
"ก็.... ไม่มีอะไรค่ะ" เฟิร์นเลือกที่จะไม่บอกเรื่องนี้กับปราบเพราะถ้าเค้ารู้เธอคงมีหวังโดนล้อเลียนเป็นเหมือนตอนเด็กๆแน่
"ถามพี่มาได้แล้ว"
"ค่ะ" เฟิร์นรีบก้าวยาวๆตามปราบไป เค้าแค่เดินธรรมดาๆเองทำไมถึงได้เร็วขนาดนี้ละ
"พี่ปราบ รอเฟิร์นด้วยค่ะ"เสียงของเฟิร์นตะโกนตามหลังมาติดๆเมื่อเธอเดินตามปราบไม่ทัน
"ก็เดินเร็วๆสิ เอ๊ะ! หรือว่าขาเธอสั้น"
"...." อีพี่ปราบบ้าทำไมต้องมาล้อกันด้วยเล่า ถ้าตอนเกิดมันเลือกได้ป่านนี้จะเลือกให้ตัวเองสวยและอยู่สุขสบายไปแล้ว(เฟิร์นคิดในใจ)
ไม่นานปราบก็พาเฟิร์นเดินมาถึงห้องของตัวเอง
"โอ้โห! พี่แน่ใจหรอว่านี่เป็นห้องของพี่อะ"เฟิร์นเบิกตากว้างทันทีเมื่อเปิดประตูเข้ามา ขวดเหล้าเบียร์เต็มห้องเกลื่อนกลาดเต็มไปหมด
" อืม เห็นเป็นอะไรละ"
"หนูนึกว่ารูหนู รกมากๆเลยอะ พี่อยู่เข้าไปได้ยังไง"
"อย่าบ่นเลยน่า ให้ทำอะไรก็ทำไปเถอะ พูดมากจับเย็**แม่ง! "คำหลังปราบได้แต่พูดเบาๆเพราะกลัวว่าเฟิร์นจะได้ยิน
"ห๊ะ!! อะไรนะคะ หนูได้ยินไม่ชัด"
"ปะ... เปล่าไม่มีอะไร ทำงานของเธอไปเลย เอาให้สะอาดด้วย สะอาดเหมือนห้องที่พี่อยู่"
" ค่ะ.. "เฟิร์นเกาหัวยิกๆห้องที่เค้าอยู่มันสะอาดตรงไหนกัน เป็นห้องคนอื่นก็ว่าไปอย่าง
- ผู้เขียน
