อีธานกดสตาร์ทรถ แต่ก็แอบมองกระจกหลัง ยังนึกเป็นห่วงสาวสวยที่นั่งอยู่ในร้าน
แต่เขาก็โล่งใจมากขึ้นที่มองกระจกหลังอีกครั้ง แล้วเห็นเธอเดินออกมาขึ้นรถของตัวเอง
“มองจังนะไอ้สัส...มึงจะไปส่งเขาไหมล่ะ?” มาร์ตินเอ่ยแซวที่เห็นเพื่อนรักมองเธออย่างอาลัยอาวรณ์
“อะไรของมึง?” เขาพูดแก้เขิน พลางกดปุ่มสตาร์ทรถ และรีบขับออกไป
ท่าทางของอีธานทำให้มาร์ตินไม่อยากจะพูดว่าไอ้คู่อริ ของเขามาพูดใส่หน้าถึงเธอว่ายังไง
“ถ้ามึงชอบเธอจริงๆ กูติดต่อให้ได้นะ เงินแค่นั้นกูไม่เอา ก็ได้ แค่เพื่อนได้เจอรักแท้ก็พอ”
“รักแท้อะไรของมึง”
“ตั้งแต่เกิดมากูไม่เคยเห็นมึงมองใครแบบนี้เลยนะ เห็นแต่มึงฉุด ดุดันตลอด”
“มึงพูดอะไรของมึง กูก็เป็นอย่างนั้นอยู่ ทั้งดุ ทั้งดัน”
“อยากดันเธอไหมเล่า?”
“ไอ้เวรนี่ก็แซวไม่เลิก...รู้ห่าอะไรไม่ได้ เธอไม่ได้ชอบกูหรือเปล่าวะ เธอชอบมึง”
“ก็แค่โดนพ่อบังคับมา”
“พอๆ มึงจะนอนที่ไหนกูจะไปส่ง”
“
