"อือ..." เชอรีนรู้สึกตื่นขึ้นมาในช่วงสายด้วยอาการครั้นเนื้อครั้นตัว ปวดร้าวไปหมดทุกส่วนของร่างกาย เมื่อคืนเธอถูกเขารังแกจนสลบไปนั่นแหละคือความทรงจำสุดท้ายที่หลงเหลือจากเรื่องเมื่อคืน
"โอ๊ย...เจ็บจัง" ร่างเล็กเปลือยเปล่าแทบขยับเขยื้อนไม่ได้ โดยเฉพาะกลางกายสาวนั้นเจ็บแสบจนน้ำตาเล็ด โชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุดไม่อย่างนั้นคิดไม่ออกเลยว่าจะหอบสังขารไปเรียนยังไงไหว
แกร๊ก!
เชอรีนได้ยินเสียงประตูห้องนอนเปิดเข้ามาก็ถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ มือเล็กดึงผ้าห่มขึ้นคลุมกายไม่อยากสนทนากับคนตัวโตที่กำลังเดินตรงเข้ามาทางเธอ ...เหนื่อยที่จะถูกหาเรื่อง
"ทีนี้ยังคิดจะขัดคำสั่งฉันอีกไหม"
"..." เธอได้แต่ส่ายหน้าอยู่ใต้ผ้าห่มไม่กล้าโผล่หน้าออกมา สมเพชความโง่งมของตัวเองที่อยากใช้แคนดี้เป็นเครื่องมือแต่ดันไม่ฉลาด ไม่ระวังตัวจนเกือบถูกวางยาปลุกเซ็กซ์ แค่คิดว่าต้องถูกผู้ชายสองคนนั้นหามออกไปทำมิดีมิร้ายเธอก็แทบหยุดหา
