ซ่า....
เชอรีนยืนเหม่ออยู่ใต้ฝักบัวปล่อยให้สายน้ำไหลผ่านร่างกายอยู่อย่างนั้นเกือบยี่สิบนาที เมื่อสายตากะลิ้มกะเหลี่ยของผู้ชายพวกนั้นยังตามมาหลอกหลอนเธอให้รู้สึกเหมือนถูกแอบมองอยู่ตลอดเวลา สมองประมวลผลไปต่างๆ นานาว่าถ้าหากมันทำมิดีมิร้ายเธอขึ้นมาจริงๆ เธอจะเป็นยังไง
อีกทั้งภาพที่เคยถูกเรย์อาร์ย่ำยีก็ประเดประดังเข้ามาจนศีรษะเล็กปวดหนึบขึ้นมาอีก เธอยกมือทั้งสองข้างขึ้นกุมศีรษะแล้วจิกผมของตัวเองไว้แน่น เพื่อให้ความเจ็บปวดดึงสติกลับมาไม่ให้ความหวาดกลัวที่กำลังก่อตัวขึ้น บั่นทอนลมหายใจลงจนเริ่มรู้สึกแน่นหน้าอก
"ฮึก! ฮึก!"
แกร๊ก!
จังหวะนั้นเองเสียงประตูห้องน้ำที่ถูกเปิดเข้ามาก็เรียกสติของเชอรีนให้กลับมาอีกครั้ง ก่อนจะพบว่าเรย์อาร์เดินเข้ามาในสภาพที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันเอวสอบอยู่อย่างหมิ่นเหม่ เธอค่อยๆ เอามือที่กุมอยู่บนศีรษะลงแล้วเอื้อมมือไปปิดน้ำ
"ทำไมอาบนานแบบนี้ เดี๋ยวไม่สบายแล้วก็
