หนึ่งเดือนต่อมา
@ สุสาน
สายลมเย็นสบายพัดผ่านร่างเล็กที่ยืนอยู่หน้าหลุมฝังศพของบุพการี รอยยิ้มบางๆ ฉายอยู่บนใบหน้าสวยหวานเมื่อเห็นดอกทิวลิปสีม่วงที่เธอตั้งใจปลูกไว้รอบๆ เริ่มบานสะพรั่ง ประกอบกับต้นไม้เขียวขจีที่ผลิใบออกมาเต็มต้นในฤดูใบไม้ผลิ ทำให้บรรยากาศรอบตัวสดชื่นขึ้นมากกว่าวังเวงหวิวโหวง
จากวันนั้นเมื่อเดือนที่แล้วจนถึงวันนี้ แม้ความเศร้าโศกจากการสูญเสียจะยังคงหลงเหลืออยู่ ทว่าก็เริ่มเบาบางลงไปบ้างตามกาลเวลา
แม้คนจาก จากลาลับไกล แต่คนอยู่ ก็ยังคงต้องอยู่สู้ต่อไป จนกว่าจะถึงวันนั้น...วันที่ลมหายใจสิ้นสุดลง
"พ่อขา แม่ขา เชอร์มาเยี่ยมค่ะ"
เชอรีนย่อตัวนั่งลงแล้วเอื้อมมือไปหยิบใบไม้แห้งออกจากแท่นหินแกรนิตบลูเพิร์ลเบื้องหน้า วาดมือเล็กปัดเศษฝุ่นออกอย่างอ่อนโยนราวกับสิ่งที่ตั้งอยู่เบื้องหน้านั้นคือของล้ำค่าสำหรับเธอ ก่อนจะวางช่อดอกกุหลาบสีขาวลงบนแท่นหินทั้งสองแท่นอย่างเช่นทุกวัน
ดวงตากล
