หลายวันต่อมา
21.50 น.
RAY-A : (ส่งรูปตั๋วเครื่องบิน)
เชอรีน : เดินทางปลอดภัยค่ะ
RAY-A : รีบตามกลับมานะครับ พี่จะรอ
RAY-A : อย่าไปไหนมาไหนกับไอ้นั่นปล่อยๆ ได้ไหม พี่หึง และหวงมาก
เชอรีน : ลืมเรื่องข้อตกลงหรือไม่มีสมองคะ
RAY-A : (ส่งสติ๊กเกอร์ร้องไห้)
ฟุ่บ!
"เฮ้อ...ไปได้สักที"
มือเล็กกดปิดการแจ้งเตือนและวางโทรศัพท์คว่ำหน้าลงบนโต๊ะกระจกอย่างไม่ไยดี เพราะถ้าไม่ทำแบบนี้ก็คงอดเปิดดูข้อความที่เรย์อาร์ส่งมาไม่ได้ บางทีเขาก็ใช้คำพูดน่าสงสารจนเธอเผลอใจอ่อน บางทีก็เอาแต่ใจและดื้อด้านจนเธอหงุดหงิด แต่ยังดีที่เขายอมทำตามข้อตกลง
หลายวันมานี้เรย์อาร์เอาแต่ตามรังครวญเธอไม่เลิก โดยเฉพาะเรื่องโนแอล เธอกลัวเหลือเกินว่าเรย์อาร์จะตามไปหาเรื่องพี่ชายของเพื่อน ซึ่งก่อนหน้านั้นเชอรีนแกล้งบอกว่าโนแอลเป็นแฟนเธอ ทั้งที่จริงแล้วไม่ใช่และไม่มีทางเป็นด้วย
กระทั่งวันนี้เขาก็ยอมกลับประเทศไทยตามข้อตกลงสักที อ
