ด้านหลังของอาคาร
เชอรีนเดินออกมาด้านหลังของอาคารก็เป็นไปตามที่เธอคาดเดา เมื่อพบว่าเรย์อาร์กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงนั้น ก่อนหน้านี้แอบเห็นสีหน้าของเขาดูไม่สบอารมณ์นัก ปกติถ้าเขาไม่เอาความหงุดหงิดมาลงที่เธอก็จะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบเพื่อผ่อนคลาย
"มาหลบสูบบุหรี่อีกแล้วเหรอคะ"
"ก็เห็นอยู่แล้วจะถามทำไม" เขาเอ่ยโดยที่ไม่หันกลับไปมองเธอ เพราะอารมณ์ตอนนี้ยังคงหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก
"พี่กินข้าวเที่ยงหรือยังคะ"
เท้าเล็กเดินเข้าไปใกล้เรย์อาร์โดยที่ไม่บ่นเรื่องควันบุหรี่สักคำ แม้ว่ากลิ่นนิโคตินเผาไหม้ที่เขาพ่นออกมานั้นทำให้เธอเริ่มแสบจมูกก็ตาม พอเรย์อาร์ได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอเดินเข้าไปใกล้ก็ดูดมวลบุหรี่ก้อนใหญ่อัดเข้าปอด ก่อนจะทิ้งมันลงพื้นแล้วใช้เท้าดับ
"ตามมาเพราะอยากให้ฉันจับไปเอาในห้องชมรมว่างั้น"
เรย์อาร์หมุนตัวกลับมาเผชิญหน้าคนตัวเล็กที่อยู่ยืนห่างแค่หนึ่งเมตร สายตานิ่งเรียบโฟกัสอยู่บนใบหน้
