เพียะ!
"อ๊ะ" เชอรีนสะดุ้งตกใจเมื่อมือหนาฟาดลงบั้นท้ายของเธออย่างแรง แต่กลับรู้สึกบรรยายไม่ถูกไปกับสัมผัสอันป่าเถื่อน ไม่รู้ว่ากลัวหรือตื่นเต้นเธอนั้นเริ่มไม่มั่นใจตัวเอง
ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!
"อ๊ะ ระ...แรงอีกแล้ว อ๊ะ" อารมณ์พลุ่งพล่านของคนตัวโตเริ่มทะยานขึ้นสูงจนฉุดไม่อยู่ ความจุกระบมแล่นเข้าเล่นงาน แต่อะไรก็ทัดทานเขาไม่อยู่ เรย์อาร์ที่เคยดิบเถื่อนยังไงก็ยังคงความเป็นตัวเขาโถมเข้าใส่เธออย่างนั้น
"ซี้ด...แม่งเสียวหัว เบาไงไหว"
เรย์อาร์กระทุ้งแก่นเข้าออกตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน จนร่างกายของเชอรีนนั้นสั่นสะท้านไปทั้งตัว ร่างสูงเสียวซ่านอย่างหนักจนเผลอสบถคำหยาบ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาคือคนแรกของเธอหรือเปล่า อะไรต่อมิอะไรของเธอมันถึงเข้ากับเขาดีไปหมด
"พี่เรย์อาร์...อ๊ะ เบา...หน่อย ..อะ อื้อ...เชอร์หายใจ ไม่ทัน"
เด็กดีของเขาเว้าวอนดันกายขึ้นอีกครั้ง วาดมือเล็กมาทางด้านหลังยกขึ้นดันหน้าท้องแน่นห
