“กวินคุณทำอะไรกับพลอย”
“เธอเพิ่งกินยาขับเลือดเข้าไป” ชายหนุ่มพูดบอกด้วยใบหน้าราบเรียบไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น
“คุณทำแบบนี้ได้ยังไง เด็กคนนี้เป็นลูกของคุณนะคะ” เสียงสั่นเอ่ยบอก และน้ำเสียงเริ่มขาดห้วงเมื่อเธอรู้สึกว่ามีของเหลวเริ่มไหลลงที่ตามเรียวขา
“ลูกของฉันต้องเกิดมาจากลลิตาเท่านั้น”
“ตลกไปหน่อยไหมคะ คุณจะบอกว่ารักมันยังงั้นเหรอ”
“ใช่ฉันรักลลิตา แม่ของลูกฉันต้องเป็นลลิตาเท่านั้น”
“แล้วพลอยล่ะ เป็นอะไรสำหรับคุณ” เธอถามทั้งน้ำตา และเริ่มดิ้นไปมาเมื่อรู้สึกปวดท้องเหลือเกิน ปวดมาก ปวดจนเริ่มทนไม่ไหวแล้ว
“เธอก็แค่ที่ระบายความเ****นเท่านั้นแหละ”
“กวินคุณใจร้ายมากเลย” พริ้งพลอยอึ้งเธอไม่คิดว่าเขาจะใจร้ายได้ขนาดนี้ ฆ่าได้แม้แต่กระทั่งลูกของตัวเอง
“ถ้าไม่อยากตกเลือดตายก็คลานไปหาหมอซะล่ะ”
“กวินคุณมันไอ้สารเลว โอ๊ย ฮึก ช่วยด้วย ช่วยฉันที”
เธอนอนบิดตัวไปมาและโกรธแค้นอยากจะฆ่าชายหนุ่มนักที่เข
